Norma Marie Talmadge,[1] nada en Jersey City o 26 de maio de 1894 e finada en Las Vegas o 24 de decembro de 1957,[2] foi unha actriz e produtora cinematográfica estadounidense, unha das máis destacadas do cinema mudo.[3] Interpretou principalmente papeis dramáticos e baseou o seu éxito na súa intelixencia e profesionalidade, así como na súa naturalidade e sinceridade na súa forma de actuar.[3]
Traxectoria
Norma Taldmadge era a filla primoxénita de Fred Talmadge, un vendedor con problemas de alcohol, e Margaret (Peg).[4] As súas irmás pequenas eran Constance e Natalie. Constance tamén se converteu en actriz, aínda que nunca alcanzou a fama da súa irmá. Natalie, que foi esposa de Buster Keaton, tamén participou nalgúns filmes do seu marido como Our Hospitality (1923). As tres irmás pasaron a súa infancia en Brooklyn, onde participaron en grupos de teatro na escola.[5] O seu pai abandonounas[6] e ela, aos 13 anos, comezou a traballar como modelo en fotografías publicitarias e cancións ilustradas que se proxectaban a miúdo entre películas ou números de vodevil.[7]
A finais de 1910,[2] grazas á súa experiencia como modelo, comezou a súa carreira como actriz nos Vitagraph Studios de Nova York a razón de 2,50 dólares á semana. Malia as reticencias iniciais da súa nai, cando viu o soldo que estaba a cobrar Norma e como a nena gozaba co seu traballo, cambiou de opinión e conseguiu que as outras dúas fillas acabasen entrando no mundo do cinema.[7] O seu primeiro filme foi The Household Pest (1910).[4] A partir de realizar pequenos papeis, aprendeu a profesión de actriz. Inicialmente, a súa carreira de actriz non avanzaba xa que tiña dificultades para interiorizar a técnica de interpretación, mais coa axuda de Maurice Costello foi superando esta deficiencia aos poucos.[7] A primeira vez que chamou a atención foi en A Tale of Two Cities (1911) como a moza que acompañaba a Maurice Costello á guillotina[2] e obtivo o seu primeiro papel protagonista en The Doctor's Secret (1913).[6] Para Vitagraph fixo uns 250 filmes,[8] moitos dos cales actualmente considéranse filmes perdidos. Cando deixou Vitagraph tiña un salario de 250 dólares á semana.[4]
No verán de 1915 deixou Vitagraph despois de protagonizar o drama de propaganda anti-alemán The Battle Cry of Peace (1915).[2] Foi contratada xunto coa súa irmá Constance pola compañía californiana West Coast National Pictures por 400 dólares á semana.[4] Alí só fixo un filme (Cativating Mary Carstairs) antes de pasar como freelance a Triangle, tamén en California, e a Fine Arts baixo a supervisión, mais non a dirección, de D. W. Griffith. Alí comezou unha amizade coa guionista e escritora Anita Loos.[7]
Para dous dos filmes que Talmadge protagonizou en Fine Arts, The Social Secretary (1916) e Fifty-Fifty (1916), a rodaxe trasladouse a Nova York e foi alí onde a actriz coñeceu a Joseph M. Schenck.[9] Schenck era un alto executivo da rede de vodevil de Marcus Loew e máis tarde converteuse nun dos produtores cinematográficos máis importantes. Casaron o 20 de outubro de 1916[2] e Schenck converteuse na persoa que conseguiu facer de Norma nunha grande estrela.[7] En 1917 o tándem Schenck-Talmadge fundou a Norma Talmadge Film Corporation[3] para producir os filmes da actriz e instalouse en Nova York.[8] A primeira produción da parella foi Panthea (1917), que tivo un grande éxito.
A súa produtora distribuía a través de Selznick Pictures, que a partir de 1917, coa entrada de Adolph Zukor, converteuse en Select Pictures.[9] Talmadge protagonizou entre catro e seis filmes ao ano con Select, moitas veces baixo a dirección de Sidney Franklin, con quen fixo por exemplo The Forbidden City (1918), The Heart of Wetona (1919) ou The Probation Wife (1919). Ao ter a súa propia produtora, puido seleccionar as historias que máis lle conviñan e contratar actores solventes pero que non a eclipsasen como compañeiros.[3] Talmadge fixo catro filmes ao ano, permanecendo entre elas na súa mansión de Long Island.[4]
En 1919, Schenck e Talmadge romperon con Select para asinar con [[First National onde tamén traballaban outros actores-produtores como Charles Chaplin. Os anos en First National foron os máis rendibles para a actriz;[9] neste período realizou os seus filmes máis ambiciosos e interesantes, como The Passion Flower (1921), The Eternal Flame (1922), Ashes of Vengeance (1923), Secrets (1925) ou Smilin' Through (1922), unha das grandes comedias románticas do cinema mudo.[2] En Within the Law (1923) Talmadge interpretou unha tendeira acusada de roubo que se converte en chantaxista. En Granstark (1925) foi a princesa do reino de Ruritania que obtiña a aprobación do seu pobo para casar cun oficial estadounidense. O seu papel na comedia Kiki (1926) superou o remake que máis tarde fixo Mary Pickford en 1931.
Xa a principios da década de 1920, Norma Talmadge era o epítome da elegancia e da sofisticación tanto na pantalla como na vida real.[7] A vida das irmás Talmadge excitaba a imaxinación do público feminino. Ela e as súas irmás tiñan un estilo sofisticado e os vestidos que usaban nos filmes convertéronse no estándar da moda do momento.[6] Os lectores da revista Photoplay votárona como a actriz máis popular en 1924. Foi un dos primeiros actores, xunto con Mary Pickford e Douglas Fairbanks, en deixar a súa pegada nas baldosas diante do Grauman's Chinese Theatre en 1927.[3] En 1927 o seu salario era de 7 500 dólares á semana e recibía unhas 3 000 cartas á semana dos seus fans.[4]
En Camille (1927), baseado na novela de Alexandre Dumas, actuou xunto co seu amante,[2] Gilbert Roland. A actriz separouse do seu marido mais este produciu os seguintes filmes en tándem, The Dove (1928) e The Woman Disputed (1929), xa que constituían un negocio moi importante.
A chegada do son foi desastrosa para a actriz,[7] Talmadge tomara a chegada do son moi en serio e en 1929 non participou en ningún filme para concentrarse en tomar clases de voz. Participou en dous filmes sonoros, New York Nights (1929) e Du Barry, Woman of Passion (1930) mais o seu acento de Brooklyn non encaixaba co estilo sofisticado que tiña dela o público e retirouse. O diñeiro acumulado ata ese momento e que investiu en negocios inmobiliarios permitiulle ter un patrimonio de preto de tres millóns de dólares no momento da súa morte.[6]
En 1933 comezou unha carreira teatral con Intimate Revue do cómico George Jessel.[7] En abril de 1934 divorciouse definitivamente de Joseph Schenck, casando con Jessel ese mesmo ano.[2] O matrimonio non durou moito e en 1939 divorciáronse.[2] En 1946 casou por terceira vez, esta vez con Carvel James, un médico de Las Vegas.[2] Faleceu o 24 de decembro de 1957.[6]
Filmografía parcial
Notas
- ↑ Hornblow Jr., Arthur (agosto de 1915). "Norma Talmadge: Post-Impression of a Girl of the Photoplays Who Has Enacted Every Sort of Feminine Role, From Childhood to Old Age". Photoplay (en inglés): 99.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 Slide, Anthony (2010-09-12). Silent Players: A Biographical and Autobiographical Study of 100 Silent Film Actors and Actresses (en inglés). University Press of Kentucky. p. 279. ISBN 978-0-8131-2708-8.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Bauer, Laura L. S. (2018-12-07). Hollywood Heroines: The Most Influential Women in Film History (en inglés). ABC-CLIO. p. 29. ISBN 978-1-4408-3649-7.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Golden, Eve (2015-11-13). Golden Images: 41 Essays on Silent Film Stars (en inglés). McFarland. p. 171. ISBN 978-0-7864-8354-9.
- ↑ Soister, John T.; Nicolella, Henry; Joyce, Steve (2014-01-10). American Silent Horror, Science Fiction and Fantasy Feature Films, 1913-1929 (en inglés). McFarland. p. 28. ISBN 978-0-7864-8790-5.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 A to Z of American Women in the Performing Arts. p. 209.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 Flom, Eric L. (2009-03-05). Silent Film Stars on the Stages of Seattle: A History of Performances by Hollywood Notables (en inglés). McFarland. p. 213. ISBN 978-0-7864-3908-9.
- ↑ 8,0 8,1 Koszarski, Richard (1994-05-04). An Evening's Entertainment: The Age of the Silent Feature Picture, 1915-1928 (en inglés). University of California Press. p. 281. ISBN 978-0-520-08535-0.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Petro, Patrice (2010-03-04). Idols of Modernity: Movie Stars of the 1920s (en inglés). Rutgers University Press. pp. 68–69. ISBN 978-0-8135-4929-3.
Véxase tamén
Bibliografía
Ligazóns externas
