Nebulosa da Tarántula

R136
A Nebulosa da Tarántula,
imaxe do telescopio TRAPPIST instalado no observatorio de La Silla
Datos para a observación
Época= J2000,0
Tipo de obxecto Nebulosa de emisión
Ascensión recta 05h 38m 38s[1]
Declinación -69° 05,7′[1]
Distancia 60 ± 10 kal (49 ± 3 kpc)[2][3]
Magnitude aparente 8[2]
Diámetro angular 40′ × 25′[2]
Constelación Dorado
Características físicas
Radio 500 al
Magnitude absoluta ~ -11,7
Outras designacións NGC 2070,[2] Doradus Nebula,[1] Dor Nebula,[1] 30 Doradus

A Nebulosa da Tarántula (tamén coñecida coma 30 Doradus, ou NGC 2070) é unha rexión H II da Gran Nube de Magallanes, encadrada na constelación austral do Peixe Dourado. Orixinalmente pensouse que era unha estrela, pero no ano 1751, Nicolas Louis de Lacaille recoñeceu a súa natureza nebulosa.

Características

A Nebulosa da Tarántula ten unha magnitude aparente de 8. Considerando a súa distancia duns 49 kpc[2] (160 000 anos luz), este é un obxecto non estelar moi luminoso. A súa luminosidade é moi grande: se a comparamos coa Nebulosa de Orión, se a Nebulosa da Tarántula estivese tan próxima á Terra coma a Nebulosa de Orión, a Nebulosa da Tarántula sería capaz de xerar sombras no noso planeta. De feito, é a rexión máis activa de formación estelar dentro do Grupo Local de galaxias. Tamén é a rexión deste tipo máis grande dentro do Grupo Local cun diámetro estimado de 200 pc.[3] A nebulosa reside na beira de avance da Gran Nube de Magallanes, onde a presión de avance comprime o medio interestelar. No seu núcleo descansa o cúmulo R136 (dun diámetro aprox. de 35 anos luz)[4] que produce a meirande parte da enerxía que fai visible a nebulosa. A masa deste cúmulo é dunhas 450 000 masas solares, suxerindo que nun futuro se vaia a converter nun cúmulo globular.[5]

Ademais do cúmulo R136, a Nebulosa da Tarántula tamén contén un cúmulo máis vello, catalogado coma Hodge 301, cunha idade comprendida entre os 20 e 25 millóns de anos. A estrela máis masiva que existía neste cúmulo estourou coma supernova.[6] Esta foi a supernova observada que estaba máis preto da Terra dende a invención do telescopio,[7] a Supernova 1987A, que ocorreu na parte exterior da Nebulosa da Tarántula.

A nebulosa é a maior fábrica de estrelas coñecida na nosa zona do universo.[8]

Galería

  • A brillante estrela VFTS 682 na Gran Nube de Magallanes. Imaxe da ESO.
    A brillante estrela VFTS 682 na Gran Nube de Magallanes. Imaxe da ESO.
  • Vista en primeiro plano da Nebulosa da Tarántula.
    Vista en primeiro plano da Nebulosa da Tarántula.
  • O cúmulo novo de RMC 136a.
    O cúmulo novo de RMC 136a.
  • A rexión central da Nebulosa da Tarántula — un mosaico de 15 imaxes tomadas dende o Hubble. Imaxe da NASA/ESA/Danny LaCrue.
    A rexión central da Nebulosa da Tarántula — un mosaico de 15 imaxes tomadas dende o Hubble. Imaxe da NASA/ESA/Danny LaCrue.
  • A GNM preto da Nebulosa da Tarántula.
    A GNM preto da Nebulosa da Tarántula.
  • O corazón da Nebulosa da Tarántula: R136 está situado no centro da imaxes mentres que o cúmulo Hodge 301 está na esquina superior dereita. Imaxe da ESO.
    O corazón da Nebulosa da Tarántula: R136 está situado no centro da imaxes mentres que o cúmulo Hodge 301 está na esquina superior dereita. Imaxe da ESO.
  • A Nebulosa da Tarántula e os seus arredores. Imaxe da ESO.
    A Nebulosa da Tarántula e os seus arredores. Imaxe da ESO.
  • Filamentos de gas ionizado nas proximidades do cúmulo R136, dentro na Nebulosa da Tarántula. Imaxe da ESO.
    Filamentos de gas ionizado nas proximidades do cúmulo R136, dentro na Nebulosa da Tarántula. Imaxe da ESO.
  • A Nebulosa da Tarántula pode ser vista no centro desta imaxe.
    A Nebulosa da Tarántula pode ser vista no centro desta imaxe.
  • A Nebulosa da Tarántula vista dende o Wide-field Infrared Survey Explorer (WISE).
    A Nebulosa da Tarántula vista dende o Wide-field Infrared Survey Explorer (WISE).
O cúmulo novo de RMC 136a

Notas

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 "SIMBAD Astronomical Database". Results for Tarantula Nebula. Consultado o 22-12-2006. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 "SEDS Students for the Exploration and Development of Space". Results for Tarantula Nebula. Arquivado dende o orixinal o 08-05-2007. Consultado o 08-05-2007. 30 Doradus .. 49 kpc +- 3 kpc 
  3. ↑ 3,0 3,1 Lebouteiller, V.; Bernard-Salas, J.; Brandl, B.; Whelan, D. G.; Wu, Yanling; Charmandaris, V.; Devost, D.; Houck, J. R. (xuño do 2008). "Chemical Composition and Mixing in Giant H II Regions: NGC 3603, 30 Doradus, and N66". The Astrophysical Journal 680 (1): 398–419. Bibcode:2008ApJ...680..398L. doi:10.1086/587503. 
  4. ↑ Massey, P ; Hunter, D. (xaneiro de 1998). "Star Formation in R136: A Cluster of O3 Stars Revealed by Hubble Space Telescope Spectroscopy". The Astrophysical Journal 493 (1): 180. Bibcode:1998ApJ...493..180M. doi:10.1086/305126. 
  5. ↑ Bosch, Guillermo; Terlevich, Elena; Terlevich, Roberto (2009). "Gemini/GMOS Search for Massive Binaries in the Ionizing Cluster of 30 Dor". Astronomical Journal 137 (2): 3437–3441. Bibcode:2009AJ....137.3437B. doi:10.1088/0004-6256/137/2/3437. 
  6. ↑ Grebel, Eva K.; Chu, You-Hua (2000). "Hubble Space Telescope Photometry of Hodge 301: An "Old" Star Cluster in 30 Doradus". Astronomical Journal 119 (2): 787–799. Bibcode:2000AJ....119..787G. arXiv:astro-ph/9910426. doi:10.1086/301218. 
  7. ↑ SPACE.com, ed. (21-03-2011). "Tarantula Nebula's Cosmic Web a Thing of Beauty". Consultado o 26-03-2011. 
  8. ↑ "A massive laboratory". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-03-19. 

Véxase tamén

Outros artigos

  • R136, gran cúmulo estelar da Nebulosa da Tarántula.
  • Hodge 301, outro cúmulo estelar dentro da Nebulosa da Tarántula.

Ligazóns externas