O Museo Nacional de Arte de Ucraína (ucraíno: Національний Художній Музей України) (tamén coñecido como o museo das artes plásticas) é unha antiga institución cultural da cidade ucraína de Kíiv. Desde a súa creación, en 1899, reuniu obras de pintura, escultura e artes gráficas producidas no eido cultural ucraíno desde o século XII.
Arquitectura
Está situado nun edificio que foi construído en 1898 polo arquitecto Władysław Horodecki para o Museo da Cidade de Kíiv. De feito, foi unha nova versión do talentoso arquitecto de Moscova Petr Boitsov que non conseguiu unha licenza gobernamental. O edificio foi deseñado orixinalmente como un museo para a sociedade local de mecenas das artes e amantes das antigüidades. A fachada do edificio transmite unha forma de arquitectura neoclásica: reprodución precisa dun pórtico de seis columnas de orde dórica con entaboamento, tríglifos, métopas e friso decorado que representa o Triunfo das Artes. A composición arquitectónica con figuras de grifóns e grandes leóns de formigón na parte superior das escaleiras foi creada por un escultor italiano, Emilio Sala. Na construción do edificio gastáronse 249.000 rublos con só 100.000 pagados polo goberno do Imperio ruso. Outros 108.000 rublos foron pagados pola familia Tereshchenko que tamén creou o Museo de Arte Occidental e Oriental en Kíiv. Nun primeiro momento, no primeiro andar localizouse a exposición do arqueólogo ruso Vikentiy Khvoyka que se mudou a Kíiv desde o Reino de Bohemia. O museo abriuse oficialmente xusto antes de Nadal, o 23 de decembro de 1904, como Museo de Artes e Ciencias Industriais de Kíiv do emperador Nicolao II. O primeiro director do museo foi Mykola Biliashivsky.
Entre 1967-1972 leváronse a cabo obras de ampliación e mellora.
Historial
O proxecto competitivo presentado polo Museo de Antigüidades e Artes. A fachada principal, 1898.
Despois da Primeira guerra mundial, o museo tamén serviu como "Museo de Historia". Unha das súas exposicións máis memorables amosaba un vello trofeo tanque, que foi prestado pola Tripla Entente ao Exército branco.
Despois da Segunda guerra mundial, o museo cambiou o seu nome e volveu a centrarse na arte. A colección comezou a medrar, coa arte ucraína procedente de todas as zonas de Ucraína e de lugares como Galicia. Os directores repatriaron arte ucraína de Moscova e San Petersburgo, así como de artistas ucraínos que viven no estranxeiro en Europa e América. Non obstante, durante a represión de Joseph Stalin, esta actividade cesou e gran parte da colección dispersouse e ocultouse.
Os fondos do Museo Nacional de arte de Ucraína albergaban a comezos do século XXI uns 40 mil artigos, na súa maioría obras de pintura de Ucraína e dalgúns países estranxeiros. Alberga así mesmo un departamento dedicado á escultura clásica, e as coleccións de iconas, retratos de cosacos do século XVIII (destacando a do Cosaco Mamai). Os fondos inclúen pintura do XIX, pinturas do vangardismo ucraíno etc.
Figura de tres mulleres (1909-1910) por Aleksandra Ekster.
Segadora (1889) por Mykola Pymonenko.
Calma (1890) por Vladimir Orlovskyy.
Cosacos na estepa (ca. 1900) por Serhiy Vasylkivsky.
A entrada de Khmelnytsky en Kiev (1912) por Mykola Ivasiuk.
