Mesteres, publicado por Lindes-Cuadernos de Poesía en Valencia en 1976 en edición bilingüe, é un libro de poemas de Arcadio-López Casanova. Conta cun estudo introdutorio de Eduardo Alonso.
En resume, pois, i asegún apuntéi xa, as versións que agora se publican e mesmo a composición total do libro, deben supor o texto final e definitivo distes MESTERES (1968-1983)[4]
Edicións
1976: Valencia: Lindes-Cuadernos de Poesía, edición bilingüe en galego e castelán.
1987: Santiago: Vía Láctea. Versión ampliada e definitiva.
Mesteres foi considerado por Claudio Rodríguez Fer[6] e Basilio Losada[7] como un dos libros, xunto con Con pólvora e magnolias de X.L. Méndez Ferrín, que supoñen unha renovación na poesía galega a partir de 1976. É unha obra na que se adoptan formas especifiacamente galegas para expresar un contido existencial, que se ben é galego, transcende calquera área cultural, ademais da renovación formal da expresión poética coa que enriquece a poesía galega.[8]
O libro comeza cun limiar Mester dos mesteres en alusión ao Cantar dos cantares no que se marca a estranxeiría do poeta. Nos seis primeiros mesteres céntrase no tema do exilio, a imposibilidade vital do regreso relacionándoo coa saudade e falando do mundo rural abandonado. Na segunda parte (A e B) abundan os sonetos de temática rural influenciados polas Nenias de Iglesia Alvariño e nos que predomina o abatemento. Na terceira rotoma os mesteres da rabia da destrución con diferentes rituais fúnebres que semellan traxedias dramáticas.[9]
Foi considerado xunto con Méndez Ferrín e Manuel Vilanova un dos autores que marcan a fronteira entre a poesía social e a xeración dos oitenta co seu poemario Mesteres... Xa desde os seus primeiros libros se nota o interese de López-Casanova por investigar todas as posibilidades expresivas e estéticas da palabra, mesmo naqueles textos de carácter existencial, metafísico ou social, e, de feito, este interese levouno tanto ó terreo da creación como ó da investigación. As recorrencias textuais, en calquera dos graos e manifestacións posibles chámanlle poderosamente a atención. Este interese é o que o leva a emprender a técnica do collage, quer dicir, a incluír textos doutros autores nos seus propios, sendo esta unha das marcas máis claras do culturalismo que a partir de 1976 vai triunfar na poesía galega.