Ambas compañías continuaron fabricando as súas marcas de automóbiles e motores de combustión interna por separado ata que, o 28 de xuño de 1926, cando Benz & Cie. e Daimler Motoren Gesellschaft AG se fusionaron oficialmente converténdose en Daimler-BenzAG, e decidiron que, a partir de entón, todas as fábricas utilizarian o nome comercial de Mercedes-Benz nos seus automóbiles.
En 1998, Daimler-Benz e Chrysler Corporation anunciaron maior operación transfronteriza do mundo, por valor de 38 mil millóns de dólares,[4] a empresa resultante foi a "DaimlerChrysler AG".
En 2007, cando o grupo Chrysler vendeuse a Cerberus Capital Management (véxase máis adiante), o nome da sociedade matriz cambiouse a simplemente "Daimler AG"[5].
En novembro de 2014, Daimler anunciou que adquiriría o 25 por cento do produtor italiano de motocicletas MV Agusta.[6]
Na chamada "fusión de iguais", ou "matrimonio perfecto", de acordo co seu entón CEO e promotor Jürgen E. Schrempp,[7]Daimler-Benz AG e o fabricante de automóbiles Chrysler Corporation con sede nos Estados Unidos, o máis pequeno dos tres fabricantes de automóbiles estadounidenses, fusionouse en 1998 nun intercambio de accións, Daimler-Benz AG comprou o 92% de Chrysler, e o 8% de Chrysler permaneceu independente[8] e formou DaimlerChrysler AG. Os termos da fusión permitian as empresas non automobilísticas de Daimler-Benz, tales como Daimler-Benz InterServices AG, "debis AG" para abreviar, (creada en 1989 para manexar o procesamento de datos, servizos financeiros e de seguros, e a administración de bens inmobles para o grupo Daimler) a continuar coas súas respectivas estratexias de expansión. DEBIS AG reportou ingresos de 8.6 $ mil millóns (15,5 millóns de marcos alemáns) en 1997.[9][10] A fusión foi polémica cos investidores lanzando xuízos sobre se a transacción foi unha "fusión entre iguais" ou en realidade equivalía a unha toma de control de Daimler-Benz de Chrysler. Unha demanda colectiva dos investidores resolveuse en agosto de 2003 por 300 millóns de dólares, mentres que a do investidor multimillonario Kirk Kerkorian foi desestimada o 7 de abril de 2005.[11] O presidente Jürgen E. Schrempp, renunciou a finais de 2005, en resposta á caída do prezo das accións da compañía trala operación. A fusión foi tamén o tema dun libro Dar gato por lebre: Como Daimler-Benz quedouse con Chrysler, (2000) by Bill Vlasic e Bradley A. Stertz.[12]
Outro tema de discusión foi se a fusión produciu as sinerxias prometidas e se as dúas empresas integráronse con éxito. Produciuse só nalgúns modelos, polo que os efectos da sinerxia no desenvolvemento e a produción foron demasiado baixos.[13] Aínda en 2002, DaimlerChrysler parecía funcionar en dúas liñas de produtos independentes. Máis tarde ese mesmo ano, a compañía lanzou produtos que parecían integrar elementos de ambas compañías, incluíndo o Chrysler Crossfire, que se basea na plataforma do Mercedes SLK e utiliza o Mercedes 3.2L V6, e o Dodge Sprinter / Freightliner Sprinter, unha re-xovenecida camioneta Mercedes-Benz Sprinter.
Venda de Chrysler
Daimler acordou a venda da unidade de Chrysler a Cerberus Capital Management en maio de 2007 por 6 mil millóns de dólares.[Cómpre referencia] Durante a maior parte da súa historia, Chrysler foi o máis pequeno dos "Big 3" fabricantes de automóbiles dos Estados Unidos, pero en xaneiro de 2007, DaimlerChrysler, con exclusión das súas liñas de luxo de Mercedes e Maybach, tamén superou en vendas a Ford tradicionalmente no segundo lugar, aínda que por detrás de General Motors e Toyota.
Chrysler reportou perdas de 1,5 mil millóns de dólares en 2006. A continuación, anunciou plans para despedir a 13.000 empregados a mediados de febreiro de 2007, pechar unha planta de ensamblaxe principal e reducir a produción noutras plantas co fin de restaurar a rendibilidade para o ano 2008.[14]
Segundo as noticias DaimlerChrysler chamou a outros fabricantes de autos e grupos de investimento para vender Chrysler a principios de 2007.[15] Pero o 3 de agosto de 2007, DaimlerChrysler completou a venda de Chrysler Group a Cerberus Capital Management. O acordo inicial indicaba que Cerberus tomaría unha participación do 80,1 por cento na nova compañía, Chrysler Holding LLC. DaimlerChrysler cambiou o seu nome a Daimler AG e retivo a participación restante do 19,9% na separada Chrysler..[16] Cerberus pagou a Daimler 650 millóns de dólares para tomar Chrysler e os pasivos asociados fóra das súas mans. Posteriormente en 2009 Chrysler declarouse en creba, Chrysler pasou a ser controlado polo fabricante italiano Fiat con plans para integrar os produtos de Chrysler na carteira de Fiat, por exemplo Lancia e Chrysler, e Fiat Dodge. A pesar do feito de que pasaron sete anos logo da división de Daimler / Chrysler, a cuarta xeración do Jeep Grand Cherokee comparte plataforma co Mercedes-Benz Clase M.[17] Isto tamén inclúe as plataformas dos vehículos Chrysler LX que inicialmente utilizan compoñentes de Mercedes-Benz desde a súa presentación en 2005.
Asuntos corporativos
Xestión
Dieter Zetsche foi o presidente de Daimler e responsable de Mercedes-Benz Cars desde 1 de xaneiro de 2006, así como membro do Consello de Administración desde 1998. Foi o presidente e CEO da Chrysler, LLC (que era propiedade de Daimler AG), coñecido nos Estados Unidos como "Dr. Z" por unha campaña publicitaria de Chrysler chamada "Ask Dr. Z".[18]
Os membros do Consello (2015) de Dirección de Daimler AG son:
Dr. Dieter Zetsche: Presidente da Xunta, así como responsable de Mercedes-Benz Cars.
Bodo Uebber: Xefe de Finanzas e Control, así como os servizos financeiros.
Dr. Thomas Weber: Xefe do Grupo de Investigación e Desenvolvemento de Mercedes-Benz Cars.
O Consello de xestión ten sete membros en total, logo da inesperada renuncia o 28 de xaneiro de 2014 de Andreas Renschler, ex xefe de fabricación de automóbiles de Mercedes Benz e Mercedes-Benz Vans, volveu de novo a oito logo do nomeamento o 1 de xaneiro en 2015, do sueco Ola Källenius ao Consello de Administración como responsable de Mercedes-Benz Cars mercadotecnia e Vendas.
En maio do ano 2015, os vinte membros do Consello de Administración de Daimler AG son: Manfred Bischoff (Presidente), Michael Brecht (vicepresidente), Paul Achleitner, Sari Baldauf, Michael Bettag, Bernd Bohr, Clemens Börsig, Jürgen Hambrecht, Petraea Heynike, Andrea Jung, Joe Kaeser, Ergun Lümali, Sabine Maaßen, Wolfgang Nieke, Bernd Pischetsrieder, Valter Sanches, Jörg Spies, Elke Tönjes-Werner, Frank Weber, Roman Zitzelsberger.[20]
En marzo de 2010, Daimler tiña unha participación do 22,5% na EADS, da cal o sector público mantivo o 40%.[21] En abril de 2013, Daimler vendeu as súas accións na EADS,[22] e o mesmo ano, a EADS reestruturouse nunha nova compañía aeroespacial chamada Airbus, no que Daimler AG non ten ningunha participación.
O 5 de marzo de 2015, Daimler AG anunciou un paquete de 1.200 postos de traballo na rexión de North Charleston para a súa planta de furgonetas. Isto permitirá á empresa iniciar a fabricación de furgonetas Mercedes-Benz Sprinter desde cero nunha planta de North Charleston para satisfacer a demanda en América do Norte. Na actualidade, estas furgonetas fabricanse en Alemaña, logo envíanse aos Estados Unidos parcialmente desmontadas para volvelas a montar. Todo isto é para evitar os aranceis de importación, unha práctica que comezou en 2010. Un executivo de Daimler dixo que a popularidade da Sprinter en América do Norte está facendo que o proceso sexa menos eficiente. A planta de North Charleston empregou a 100 traballadores. A Sprinter está dispoñible no mercado dos Estados Unidos como unha furgoneta, autobús e chasis en varias versións con tres lonxitudes e alturas de teito, motores diésel ou de gasolina de seis cilindros. O Sprinter montouse e vendeuse nos Estados Unidos desde 2001.[23]
Marcas
A planta de Daimler máis grande (produción de automóbiles Mercedes-Benz) en Sindelfingen, Alemaña.
Daimler vende automóbiles baixo as seguintes marcas no mundo:
A finais de 2011 o Grupo McLaren volveu a recomprar todas as accións de Daimler.
17 de abril de 2013, Daimler AG sae da EADS,[26] a compañía matriz de Airbus en Europa.
Empresas conxuntas e alianzas
Beijing Automotive Group
En febreiro de 2013, Daimler adquiriu unha participación do 12% en Beijing Automotive Industry Holding Co Ltd (BAIC), converténdose no primeiro fabricante de automóbiles do oeste en posuír unha participación nunha empresa chinesa.[27]
Daimler traballa coa China Beiqi Foton (filial de BAIC) para construír camións Auman.[28]
Denza
En 2010 BYD Auto e Daimler AG crearon unha nova empresa conxunta de Shenzhen BYD Daimler New Technology Co., Ltd. En 2012, a nova marca Denza foi presentada pola empresa conxunta para especializarse en coches eléctricos.
O 7 de abril de 2010 os executivos de Renault - Nissan, Carlos Ghosn e o Dr. Dieter Zetsche anunciaron unha asociación entre as tres empresas.[29] Os primeiros froitos da alianza en 2012 foron o intercambio do motor (Infiniti Q50 pola utilización de motores diésel Mercedes)[30] e a re marcación da Renault Kangoo vendida como Mercedes-Benz Citan.[31]
Notas
↑"Annual Report 2014"(PDF). Daimler. Arquivado dende o orixinal(PDF) o 19 de marzo de 2015. Consultado o 3 de marzo de 2015.
↑Nota de prensa de Tata Group: "Jaguar comparte agora os dereitos do nome Daimler con Daimler AG, o fabricante de automóbiles alemán creado cando DaimlerChrysler se separou. Segundo os termos acordados en 2007 permiten á compañía alemá usar a marca Daimler como título dunha empresa comercial, nome comercial ou denominación social, dereitos que non posuía anteriormente. As condicións renegociadas non afectaron os dereitos de Jaguar para construír coches de Daimler. Un portavoz de Jaguar dixo: "O acordo de uso prolongado non afecta o dereito existente de calquera destas sociedades a utilizar o nome de Daimler para un produto." — The Times 28 de xullo de 2008.
