Cando estaban refuxiados na casa da familia Teiga en Zas (Negreira) foron descubertos pola Garda Civil o 5 de marzo de 1949. Manuel logrou fuxir e despois de dous días de marcha, chegou á zona de Ordes, onde contactou cun punto de apoio grazas ao que foi recollido por outros compañeiros. Foi abatido en Visantoña (Mesía) o 2 de xuño de 1952 con José Galán Núñez cando a Garda Civil rodeou a casa onde estaban agochados; o outro compoñente da partida, Juan Couto Sanjurjo, foi detido.[2]
Soterrárono xunto á igrexa de Visantoña, e en 2024 exhumáronse os seus restos.[3]