O Lockheed P-38 Lightning é un caza monopraza con motores de pistón usado durante a segunda guerra mundial. Desenvolvido para o Corpo Aéreo do Exército dos Estados Unidos, o P-38 tiña un característico deseño de fuselaxe dobre cunha góndola central onde ía a cabina e o armamento. A propaganda aliada afirmaba que a Luftwaffe alcumárao o "diaño da cola de forca" (alemán: der Gabelschwanz-Teufel) e os xaponeses "dous avións, un piloto".[1] Xunto co seu uso como caza, o P-38 utilizouse en varios roles de combate, como o de cazabombardeiro cun alto grao de efectividade,[2] caza nocturno,[2] e como caza de escolta de longo alcance equipado con depósitos lanzables.[3] O P-38 tamén foi usado como indicador de curso de bombardeos, guiando a grupos de bombardeiros medios e pesados. ou incluso a outors P-38 equipados con bombas, aos obxectivos.[4][5] Usado no rol de recoñecemento aéreo, o P-38 engargouse do 90% da filmación aérea capturada sobre Europa.[6][2]
O P-38 usouse con máis éxito no teatro de operacións do Pacífico e no teatro da China-Burma-India, como o avión dos principais ases estadounidense: Richard Bong (40 vitorias), Thomas McGuire (38 vitorias) e Charles H. MacDonald (27 vitorias). No teatro do Pacífico suroeste o P-38 foi o principal caza de longo alcance do Corpo Aéreo do Exército estadounidense ata a introdución de grandes cantidades de P-51D Mustang cara ao final da guerra.[7][8]
O escape do motor do P-38 estaba amortuguado por turbocompresores, algo pouco habitual para un caza da súa época, facendo as operacións do aviión relativamente silenciosas.[9][10] Os dous turbocompresores tamén lle proporcionaban ao P-38 un bo rendemento a grande altitude, converténdoo nun dos primeiro cazas aliados en operar a esas alturas.[11] O P-38 foi o único caza estadounidense fabricado a grande escala durante todo o tempo no que os Estados Unidos estivo na guerra, dende Pearl Harbor ata a vitoria sobre o Xapón.[12] Ao final da guerra os pedidos por 1 887 máis foron cancelados.[13]
Notas
- ↑ Boyne 1993, p. 148
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Roblin, Sebastien (2018-11-22). "Hitler Hated This: Why Nazi Germany Feared the P-38 Lightning". The National Interest (en inglés). Consultado o 2020-12-07.
- ↑ Johnsen, Frederick A. (2003). Weapons of the Eighth Air Force. St. Paul, MN: MBI. ISBN 978-0-7603-1340-4. OCLC 51454569.
- ↑ Petrescu, Relly Victoria. (2013). Aviation history. [Place of publication not identified]: Books On Demand. ISBN 978-3-8482-6639-5. OCLC 829926476.
- ↑ "P-38 Lightning". web.archive.org. 2009-07-27. Archived from the original on 27 de xullo de 2009. Consultado o 2020-12-07.
- ↑ "The P-38: When Lightning Strikes". Lockheed Martin. Consultado o 2020-12-07.
- ↑ Stanaway 1997
- ↑ "P-38 Lightning PTO Aces of World War Two". acepilots.com. Arquivado dende o orixinal o 13 de setembro de 2015. Consultado o 2020-12-07.
- ↑ Badrocke, Michael. (1998). Lockheed aircraft cutaways : the history of Lockheed Martin. London: Osprey Aviation. ISBN 1-85532-775-9. OCLC 39693470.
- ↑ Skaarup, Harold A. California warplanes. Bloomington, IN. ISBN 978-1-4759-0144-3. OCLC 786129931.
- ↑ Eaker, Ira. Pilot Training Manual for the P-38 Lightning. U.S. Army Air Forces. ISBN 978-0-359-08811-9.
- ↑ Bodie 2001, p. xvi
- ↑ Berliner 2011, p. 14
Bibliografía
- Berliner, Don. Surviving Fighter Aircraft of World War Two: Fighters. Londres: Pen & Sword Aviation, 2011. ISBN 978-1-84884-265-6.
- Bodie, Warren M. The Lockheed P-38 Lightning: The Definitive Story of Lockheed's P-38 Fighter. Hayesville, North Carolina: Widewing Publications, 2001, 1991. ISBN 0-9629359-5-6.
- Boyne, Walter J. Silver wings: A History of the United States Air Force. Nova York: Simon & Schuster, 1993. ISBN 0-671-78537-0.
- Stanaway, John C. P-38 Lightning Aces of the Pacific and CBI. Nova York: Osprey, 1997. ISBN 1-85532-633-7.
