Joan Tardà i Coma, nado en Cornellà de Llobregat o 26 de setembro de 1953, é un político e profesor de secundaria catalán, militante de Esquerra Republicana de Catalunya (ERC).[1]
Traxectoria
Graduado en Filosofía e Letras, é profesor de Lingua e Literatura no instituto de educación secundaria Esteve Terras.[2]
Militante do PSUC dende 1974 a 1976. Dende a súa fundación, participou na Asemblea dos Comisarios e Concelleiros da Esquerda Nacionalista, integrouse na organización política Nacionalistes d'Esquerra (NE) e no Comité de Solidariedade cos Patriotas Cataláns, creado en Cornellà a principios dos anos oitenta. Ó disolverse NE, afiliouse a Esquerra e foi presidente en Cornellà durante o período 1996-1999.
Formou parte do primeiro concello democrático de Cornellà de Llobregat, en 1979, elixido como independente na candidatura do PSUC. En 1999, foi elixido concelleiro do municipio, onde liderou a candidatura de Esquerra, e no 2003 foi re-elixido no cargo, ó cal renunciou en setembro de 2004. Deputado pola provincia de Barcelona nas eleccións xerais de 2004, 2008 e 2011. É o voceiro do grupo ERC-RI-CATSÍ no Congreso dos Deputados.
Destacou no seu traballo parlamentario polas súas intervencións en catalán, o cal o enfrontou moitas veces co presidente da Cámara, Manuel Marín, e polas propostas sobre a Lei de memoria histórica. En decembro de 2008, protagonizou unha controversia durante o Día da Constitución ó berrar nun acto de JERC "morte ó Borbón", alegando que era un clamor popular de 1714 durante a guerra de sucesión española.
En novembro de 2013, un debate nas redes sociais sobre un erro no momento de votar unha emenda levou ó deputado a denunciar nunha carta insultos e ameazas.[3] A polémica xurdiu cando Vítor Suárez, activista do asturiano, recriminou o seu voto en contra da modificación do orzamento de Foro Asturias, que propuxo un orzamento de estado de 143.000 € para a Academia da Lingua Asturiana,[4] Tardà xustificou a súa decisión dicindo que fora un "erro procesual".
Nas eleccións xerais en 2015, Joan Tardà foi número dous na lista de Barcelona, por Esquerra Republicana de Catalunya.[5]
Obras
- Republicans i catalanistes al Baix Llobregat a principi del segle XX: modernització dels comportaments polítics i socials, 1900-1923 (1991).
Notas
Véxase tamén
Ligazóns externas
.svg){kind=small}
