Ignacio Alabart

Modelo:BiografíaIgnacio Alabart

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento9 de abril de 1996 Editar o valor en Wikidata (28 anos)
A Coruña, España Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónxogador de hóckey a patíns Editar o valor en Wikidata
Deportehóckey a patíns Editar o valor en Wikidata
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Equipo Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
2013– Futbol Club Barcelona Hóquei a patíns
2015–2017→ cesión:  CP Voltregà
  Selección nacional Número de partidos xogados
2017–   Selección de hóckey a patíns masculina de España
Familia
PaiFrancesc Alabart i Sedó Editar o valor en Wikidata
Twitter: igna_alabart Editar o valor en Wikidata

Ignacio Alabart González, nado na Coruña o 9 de abril de 1996, é un xogador de hóckey a patíns galego, que xoga de defensa-medio no FC Barcelona da OK Liga. Internacional absoluto coa selección española, conquistou con esta dous Campionatos do Mundo (2017 e 2024) e tres Campionatos de Europa (2018, 2021 e 2023).

Traxectoria

Naceu na Coruña, nunha familia moi vencellada ao hóckey a patíns. Seu pai é o catalán Kiko Alabart, histórico xogador do HC Liceo.[1] Seu avó materno foi Antonio González, que xogou no Deportivo da Coruña, tanto na sección de fútbol como na de hóckey, e que foi tamén presidente do propio Deportivo, da Federación Galega de Patinaxe, da Federación Española de Patinaxe e primeiro mandatario da CERS.[2] Ademais seus tíos Antonio, Ignacio e Jorge González, xogaron na época dourada do Dominicos, e os seus curmáns Jorge e Antonio González tamén son xogadores de hóckey.[3][4]

Formouse dende os 5 anos no Compañía de María, co que gañou o Campionato de España infantil en 2008.[5] En 2012 chegou á Masía para militar nas categorías inferiores do FC Barcelona. O seu debut co primeiro equipo chegou o 5 de maio de 2013, con 17 anos, nun partido contra o Blanes na OK Liga. Continuou compaxinando o equipo xuvenil co filial e co primeiro equipo durante as seguintes dúas tempadas. Na tempada 2014/15 gañou o Campionato de España júnior co equipo xuvenil, anotou 33 goles co filial na Primeira Nacional e debutou na Liga Europea co primeiro equipo, contra o Dinan Quevert.[6][7] No verán de 2015 foi cedido ao CP Voltregà, onde colleu experiencia durante dous anos.

No ano 2017 volveu ao cadro do FC Barcelona. Dende entón foi un fixo das aliñacións do equipo barcelonés, co que gañou na súa primeira tempada catro títulos: Supercopa de España, Copa do Rei, OK Liga e Liga Europea.[8] Gañou outros catro títulos ao ano seguinte, comezando pola Copa Continental e a Intercontinental (derrotando en ambas ao FC Porto) e rematando coa Copa e a Liga. Na tempada 2019/20 gañou a súa terceira liga consecutiva, despois de que a tempada acabase precipitadamente por mor da pandemia por coronavirus, revalidando o título outra vez ao ano seguinte.

Selección nacional

En 2012 gañou coa selección galega sub-16 o Campionato de España de seleccións autonómicas.[9] O mesmo ano foi convocado coa selección española sub-17 para disputar o Campionato de Europa, que acabou conquistando o equipo español. En 2014 foi subcampión do mundo sub-20.

En 2017, xa coa selección absoluta, proclamouse campión do mundo en Nanjing, tras derrotar na final a Portugal,[10] mentres que ao ano seguinte gañou o Campionato de Europa e a Copa Latina.[11][12] En 2021 revalidou o título europeo na cidade portuguesa de Paredes, despois de derrotar na final a Francia e fixo o mesmo no 2023, superando desta vez na final a Portugal.[13]

En 2024 foi convocado por Guillem Cabestany para a disputa do Campionato do Mundo en Novara, na que foi a súa terceira participación nun Mundial. Tras eliminar a Suíza en cuartos de final e a Portugal nas semifinais, enfrontouse na final á vixente campioa, a Arxentina, coroándose Alabart por segunda vez tras gañar por 2-1.[14]

Palmarés

FC Barcelona

Selección española

Selección española sub-17

  • Campionato de Europa sub-17 (1): 2012.

Selección galega sub-16

  • Campionato de España de seleccións autonómicas (1): 2012.

Notas

  1. ↑ "Un cerebro en la pista y en el despacho" (en castelán). 6 de xuño de 2020. Consultado o 29 de novembro de 2020. 
  2. ↑ "El eterno presidente". La Opinión A Coruña (en castelán). 9 de decembro de 2015. Consultado o 2 de decembro de 2020. 
  3. ↑ "Los González, tres generaciones sobre cuatro ruedas". La Opinión A Coruña (en castelán). 9 de decembro de 2015. Consultado o 2 de decembro de 2020. 
  4. ↑ González, Jorge. "La saga de los González: una institución". Stickazo (en castelán). Consultado o 2 de decembro de 2020. 
  5. ↑ "El Compañía se hace mayor". La Opinión A Coruña (en castelán). 13 de maio de 2008. Consultado o 2 de decembro de 2020. 
  6. ↑ "Ignacio Alabart se incorpora al primer equipo del Barça Lassa". fcbarcelona.es (en castelán). Consultado o 2 de decembro de 2020. 
  7. ↑ "FC Barcelona (SP) v Dinan Quevert (FR)" (en inglés). Consultado o 2 de decembro de 2020. 
  8. ↑ Varela, María (31 de maio de 2018). "La temporada perfecta de Ignacio Alabart". La Opinión A Coruña (en castelán). Consultado o 2 de decembro de 2020. 
  9. ↑ "La selección gallega Sub-16 se proclamó Campeona de España" (en castelán). 29 de xuño de 2012. Arquivado dende o orixinal o 18 de febreiro de 2021. Consultado o 2 de decembro de 2020. 
  10. ↑ "España vuelve por su fueros y gana su decimoséptimo Mundial masculino". Marca (en castelán). 9 de setembro de 2017. Consultado o 2 de decembro de 2020. 
  11. ↑ "Alabart, único azulgrana convocado para la Copa Latina". Mundo Deportivo (en castelán). 1 de marzo de 2018. Consultado o 2 de decembro de 2020. 
  12. ↑ "Ignacio Alabart, campeón de la Taça Latina" (en castelán). 1 de abril de 2018. Consultado o 2 de decembro de 2020. 
  13. ↑ "España supera a Francia en la prórroga y revalida el título". DxT Campeón (en castelán). 20 de novembro de 2021. Consultado o 22 de novembro de 2021. 
  14. ↑ Varela, María (22 de setembro de 2024). "Carballeira y Alabart se proclaman campeones del mundo con España y completan el triplete coruñés en Novara". DxT Campeón (en castelán). Consultado o 23 de setembro de 2024. 

Véxase tamén

Ligazóns externas