Mapa de Mario Pino et al. 2019 que mostra 53 sitios do límite do Younger Dryas. Os puntos laranxas representan 28 sitios con picos tanto en platino (Pt) como noutros indicadores de impacto, como esférulas ricas en ferro de alta temperatura. Os puntos vermellos representan 24 sitios con indicadores de impacto, pero sen medicións de Pt.
Posíbeis lugares do impacto
A localización do impacto ou explosión proposta permanece incerta, pero a suposta evidencia para a precipitación vén de varios lugares norteamericanos, incluíndo Groenlandia e os actuais Estados Unidos, e un lugar en Bélxica.[3]
Probas físicas e escepticismo
As probas físicas interpretadas como sinaturas dun evento de impacto pódense separar en dous grupos. O primeiro grupo consiste en mostrar altas concentracións de radioactividade, iridio e fulerenos enriquecidos en ³He. O segundo grupo consiste en evidencias de esferas e alongados de carbono, esférulas e grans magnéticos, subprodutos de incendios forestaiscatastróficos e nanodiamantes.[4] As investigacións recentes suxeriron que as evidencias dos nanodiamantes, que se forman baixo condicións de alta presión e temperatura, poderían estar vinculadas a un impacto extraterrestre. Este tipo de diamantes microscópicos atopáronse en capas de sedimentos datadas arredor de 12,9 ka, coincidindo co inicio do Younger Dryas, o que reforza a hipótese do impacto.[2] Con todo, aínda existen importantes debates na comunidade científica respecto á interpretación destas evidencias, e a falta dun cráter de impacto ben definido fai que moitos investigadores se manteñan escépticos sobre esta hipótese.[5]
Outros científicos propoñen que os cambios climáticos e a extinción da megafauna poderían deberse a outros factores, como alteracións nas correntes oceánicas ou actividade volcánica, aínda que non se descarta unha combinación de varios eventos catastróficos.[6]
