O Gran Premio do Reino Unido de 1979 (oficialmente o XXXII Marlboro British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 14 de xullo de 1979 no circuíto de Circuíto de Silverstone, Northamptonshire, Inglaterra. Foi a novena carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1979, disputada sobre 68 voltas.
Resumo da carreira
Eliminatorias
Eliminatorias viu Alan Jones logrou a súa primeira pole position e a do equipo Williams por 0´6 segundos sobre Jean-Pierre Jabouille no Renault. Nelson Piquet logrou o terceiro lugar no Brabham o segundo Williams de Clay Regazzoni partiu xunto a el na segunda fila, mentres que René Arnoux no segundo Renault e Niki Lauda no segundo Brabham compoñían a terceira fila. Completando os dez primeiros estaban John Watson no McLaren, o Lotus de Carlos Reutemann e Mario Andretti, e Jacques Laffite en Ligier. Os Ferrari decepcionaron, o líder do campionato Jody Scheckter só foi 11º e Gilles Villeneuve 13º.
Carreira
Ao comezo da carreira, Regazzoni saíu liderando, pero antes do final da primeira volta pasárono o seu compañeiro Jones e Jabouille. Andretti e os Ferrari tamén fixeron saídas rápidos, poñéndose preto de Piquet, Lauda e Arnoux. Ao final da 2ª volta, Piquet cometeu un erro e fixo un trompo en Woodcote, mentres René Arnoux pasou Mario Andretti, que se retirou pouco despois. Jacques Laffite tamén perdeu tres posicións en favor dos dous Ferrari e Carlos Reutemann. Unha volta máis e Arnoux tamén pasou a Lauda, con problemas cos freos que finalmente levou a súa retirada na volta 13, deixando a Arnoux cuarto, Scheckter quinto e Villeneuve obedientemente seguindo ao surafricano .
Diante, Jones estableceu unha ampla vantaxe sobre Jabouille, que estaba loitando cos seus pneumáticos Michelin que degradábanse rapidamente. Na volta 17, o francés entrou en boxes para por pneumáticos novos, subindo Regazzoni a segunda posición. Pero, o desastre chegou para Jabouille cando, logo dunha longa parada, parte do seu alerón dianteiro quedou enganchado nunha mangueira de aire rompéndoo cando acelerou. Viuse obrigado a regresar aos pits para reparalo, durante a substitución o seu turbo sobre quentouse.[1]
A media carreira, Jones aínda lideraba comodamente, con Regazzoni segundo e ben lonxe de Arnoux, e Laffite cuarto por diante dos Ferrari. Entón, achegándose a Woodcote ao final da volta 39, o motor de Jones fallou, un problema coa bomba de auga fixo que se requentara.[2] Seis voltas despois, Laffite tamén se retirou con problemas no motor. Isto deixou só catro pilotos na volta do líder, Regazzoni, Arnoux, Scheckter e Villeneuve, con Jean-Pierre Jarier no quinto lugar no seu Tyrrell e Watson sexto.
Os Ferrari loitaban tamén co desgaste dos Michelin, e Villeneuve entrou en boxes para cambiar os pneumáticos na volta 50, antes de deterse con problemas de vaporización de combustible a cinco voltas para o final. Scheckter, pola súa banda, foi dobrado por Regazzoni na volta 56, antes de dobrar tamén a Jarier e Watson nas últimas voltas.
Regazzoni finalmente pasou a bandeira a cadros 24 segundos por diante de Arnoux, dando a Williams a súa primeira vitoria na Fórmula Un. Tamén foi a quinta e última vitoria para o suízo. Seguíronlles Jarier, Watson e Scheckter, Jacky Ickx, logrou o punto final no segundo Ligier.
Clasificación
Posicións logo da carreira
- Clasificación do campionato de pilotos
|
- Clasificación do campionato de construtores
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os mellores 4 resultados das primeiras 7 carreiras e os 4 mellores resultados das últimas 8 carreiras contan para o campionato de pilotos. Números sen paréntesis son puntos no Campionato; os números entre paréntesis son os puntos totais anotados.
Notas
Véxase tamén
.svg){kind=small}
