Gran Premio de Italia de 1979

Modelo:Competición deportivaGran Premio de Italia de 1979
Nome oficial50º Gran Premio d'Italia Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de Italia Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1979 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento50 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Monza (Monza) 45°37′14″N 9°17′22″L / 45.620555555556, 9.2894444444444 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude5,793 km Editar o valor en Wikidata
PaísItalia Editar o valor en Wikidata
Data9 de setembro de 1979 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoJody Scheckter Editar o valor en Wikidata
Pole positionJean-Pierre Jabouille Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaClay Regazzoni Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio de Italia de 1979 foi unha carreira de Fórmula 1 celebrada no Autodromo Nazionale Monza o 9 de setembro de 1979. A carreira, que se disputou sobre 50 voltas, foi a décimo terceira proba da tempada de 1979. Gañouna o surafricano Jody Scheckter pilotando un Ferrari. Scheckter logrou o actual campionato de pilotos, mentres que Ferrari asegurou o Campionato de Construtores.

Resumo da carreira

Antecedentes

Monza foi renovado para o ano 1979, a pista asfaltouse de novo e agregáronse zonas de seguridade na Curva Grande e na curva Lesmo.

A lista de inscritos foi ampliada polo retorno do equipo Alfa Romeo, que participara en Bélxica e Francia a principios de tempada. Alfa Romeo enviou dous coches: un novo chasis 179 para Bruno Giacomelli e o vello 177 para Vittorio Brambilla, que corría por primeira vez desde o accidente na carreira do ano anterior en Monza que se cobrou a vida de Ronnie Peterson. Mentres tanto, o mexicano Héctor Rebaque tivo o seu chasis HR100 listo por primeira vez, mentres que o suízo Marc Surer, logo de gañar o campionato europeo de Fórmula dúas de 1979 o mes anterior, fixo a súa primeira aparición na Fórmula Un pilotando o Ensign en lugar de Patrick Gaillard.

Eliminatorias

Os motores turbo de Renault foron rápidos na cualificación e encheron a primeira fila da grella, con Jean-Pierre Jabouille por diante de René Arnoux. Foi a cuarta pole de Jabouille da tempada, e a sexta de Renault. Scheckter e Alan Jones no Williams formaron a segunda fila, mentres que na terceira estaban os seus respectivos compañeiros de equipo, Gilles Villeneuve e Clay Regazzoni. O top ten completouse con Jacques Laffite no Ligier, os Brabhams de Nelson Piquet e Niki Lauda e Mario Andretti no Lotus.

Carreira

Os Renault eran lentos na liña de saída e así Scheckter conseguiu adiantarse, con Arnoux segundo. Jones tamén fixo unha mala saída e caeu á parte traseira da pista, quedando Villeneuve terceiro e Laffite cuarto logo dunha rápida saída. Na 2ª volta, Arnoux pasou a Scheckter no liderado, mentres que Piquet estrelouse despois de engancharse con Regazzoni.

Durante as seguintes once voltas Arnoux, Scheckter, Villeneuve, Laffite e Jabouille correron pegados, con Regazzoni sexto algo mais distante. Logo, na volta 13, o motor de Arnoux comezou a fallar, dando lugar a súa retirada. Así Scheckter recuperou o liderado, con Villeneuve tras el. Máis adiante, Laffite e Jabouille tamén sufriron fallos de motor, ascendendo Regazzoni a terceiro.

Scheckter finalmente pasou a bandeira a cadros medio segundo por diante de Villeneuve e, acadou o campionato de pilotos. Este dobrete de Ferrari na súa carreira en casa tamén lles asegurou o campionato de construtores. Regazzoni, concluíu catro segundos por detrás de Villeneuve e 50 por diante de Lauda, os últimos puntos foron para Andretti e Jean-Pierre Jarier no Tyrrell.

Clasificación

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 11 Unión Sudafricana Jody Scheckter Ferrari 50 1:22:00.22 3 9
2 12 Gilles Villeneuve Ferrari 50 + 0´46 5 6
3 28 Suíza Clay Regazzoni Williams-Ford 50 + 4´78 6 4
4 5 Austria Niki Lauda Brabham-Alfa Romeo 50 + 54´40 9 3
5 1 Mario Andretti Lotus-Ford 50 + 59´70 10 2
6 4 Francia Jean-Pierre Jarier Tyrrell-Ford 50 + 1:01.55 16 1
7 2 Carlos Reutemann Lotus-Ford 50 + 1:24.14 13
8 14 Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 49 + 1 volta 20
9 27 Australia Alan Jones Williams-Ford 49 + 1 volta 4
10 3 Francia Didier Pironi Tyrrell-Ford 49 + 1 volta 12
11 9 Alemaña Hans-Joachim Stuck ATS-Ford 49 + 1 volta 15
12 36 Italia Vittorio Brambilla Alfa Romeo 49 + 1 volta 22
13 29 Italia Riccardo Patrese Arrows-Ford 47 + 3 voltas 17
14 15 Francia Jean-Pierre Jabouille Renault 45 Motor 1
Ret 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Ford 41 Motor 7
Ret 20 Finlandia Keke Rosberg Wolf-Ford 41 Motor 23
Ret 25 Bélxica Jacky Ickx Ligier-Ford 40 Motor 11
Ret 18 Italia Elio de Angelis Shadow-Ford 33 Embrague 24
Ret 35 Italia Bruno Giacomelli Alfa Romeo 28 Trompo 18
Ret 16 Francia René Arnoux Renault 13 Motor 2
Ret 7 John Watson McLaren-Ford 13 Accidente 19
Ret 8 Francia Patrick Tambay McLaren-Ford 3 Motor 14
Ret 30 Alemaña Jochen Mass Arrows-Ford 3 Suspensión 21
Ret 6 Nelson Piquet Brabham-Alfa Romeo 1 Accidente 8
NSC 17 Países Baixos Jan Lammers Shadow-Ford
NSC 22 Suíza Marc Surer Ensign-Ford
NSC 24 Italia Arturo Merzario Merzario-Ford
NSC 31 Héctor Rebaque Rebaque-Ford

Posicións logo da carreira

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os mellores 4 resultados das primeiras 7 carreiras e os 4 mellores resultados das últimas 8 carreiras contan para o campionato de pilotos. Números sen paréntesis son puntos no Campionato; os números entre paréntesis son os puntos totais anotados.


Carreira anterior:
Gran Premio dos Países Baixos de 1979
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1979
Carreira seguinte:
Gran Premio do Canadá de 1979
Carreira anterior:
Gran Premio de Italia de 1978
Gran Premio de Italia Carreira seguinte:
Gran Premio de Italia de 1980

Notas

  • Líderes por volta: Jody Scheckter 39 voltas (1, 13-50); René Arnoux 11 voltas (2-12)
  • Esta foi a décima e derradeira vitoria de Scheckter na F1.

Véxase tamén

Ligazóns externas