As glándulas gástricas tamén chamadas glándulas fúndicas ou glándulas oxínticas[1] (glandulae gastricae na terminoloxía anatómica en latín) son glándulas finas de forma tubular que se encontran na mucosa gástrica en posición perpendicular, e que desembocan noutros entrantes da mucosa chamados foveolas gástricas, as cales á súa vez se abren á superficie luminal do estómago. En cada foveola desembocan normalmente tres ou catro glándulas gástricas; ás veces ata sete. Son numerosas: uns 15 millóns en toda a mucosa, que desembocan en 3,5 millóns de foveolas. A función das glándulas gástricas é segregar os zumes gástricos (ácido, encimas), moco e certas hormonas. As glándulas gástricas encóntranse na mucosa do corpo e do fondo do estómago (na zona do cardia e do píloro hai outras glándulas diferentes, chamadas glándulas cardíacas e pilóricas). As glándulas gástricas están moi xuntas unhas das outras, separadas entre si por unha fina lámina propia ou algunhas fibras musculares lisas. Esténdense por todo o espesor da mucosa, polo que teñen entre 0,3 e 1,5 mm de profundidade, e un diámetro de 30 a 50 microns cunha luz moi estreita. O seu extremo distal é cego e adoita estar ensanchado, retorto ou dividido en ramas. A glándula gástrica divídese en tres zonas chamadas istmo, colo e fondo.[1][2]
Histoloxía
Nas distintas zonas da glándula atopamos diferentes tipos celulares que producen moco, ácido clorhídrico, encimas dixestivos e hormonas. As células produtoras de hormonas (serotonina, gastrina; tamén histamina) están espalladas por calquera parte da glándula. O final da foveola gástrica (ou fosiña gástrica) está formado por células foveolares do tipo das células mucosas superficiais similares ás que revisten a superficie da mucosa luminal estomacal. Despois empeza a glándula gástrica, que se divide nas seguintes partes:[1]
- Istmo. É a parte inicial, que contén células mucosas superficiais produtoras de moco e células parietais (ou oxínticas) produtoras de ácido clorhídrico.
- Colo. Situado despois do istmo. Formado principalmente por células mucosas do colo produtoras de moco, e por células parietais (oxínticas). Hai unha transición entre as células mucosas superficiais e as células mucosas do colo, polo que estas empezan a aparecer no istmo e son predominantes no colo. A zona do colo é a parte da glándula onde se observan mitoses.
- Fondo. Parte distal final, onde predominan as células principais ou cimoxénicas produtoras de pepsinóxeno e outros encimas. Pode haber tamén alí células parietais e células mucosas do colo. Nalgunhas glándulas as células mucosas do colo son especialmente abundantes no fondo.
Notas
- ↑ 1,0 1,1 1,2 D. W. Fawcett. Tratado de Histología. 11ª edición. McGraw Hill-Interamericana. Páxinas 630-632. ISBN 84-7605-361-4.
- ↑ G. J. Romanes. Cunninham - Tratado de Anatomía. Interamericana-McGrow Hill. Páxinas 447-448. ISBN 84-7605-359-2.
Véxase tamén
Outros artigos
Ligazóns externas
