A garza branca grande[2] (Egretta alba, Ardea alba ou Casmerodius albus) é unha garza presente en moitas das zonas de clima tropical e temperado do mundo.
Descrición
A garza branca grande é unha garza de tamaño grande co peteiro amarelo e patas e pés gris escuros. Mide entre 85 e 100 cm de lonxitude, e ten unha envergadura de ás que vai de 145 a 170 cm, pesa ata 1,5 kg. En xeral, os machos son algo meirandes cás femias. O bico é longo e dereito. A cola curta. A plumaxe é uniformemente branca. Voan, coma tódalas garzas, co pescozo encollido, o que as diferencia das cegoñas e as grúas.
Distribución e hábitat
É a garza de distribución máis ampla. Vive no continente americano ata ó sur do Canadá, no sur e centro de Europa en África e no Oriente Medio. É unha especie parcialmente migratoria: os exemplares do hemisferio norte viaxan cara ó sur nos invernos máis fríos.
Habita en canavais preto de lagos, ríos e pantanos, nos que haxa tamén árbores e arbustos. Fóra da época de cría, atópase a gusto en zonas de chaira.
Forman colonias de cría. Constrúen niños moi grandes de garabullos nas árbores. Poñen, entre abril e xuño, tres ou catro ovos.
Status
É unha especie en certa expansión, aínda que está en perigo nalgunhas áreas da súa distribución, como Nova Zelandia. En Australia é unha especie protexida. En Norteamérica foron cazadas en grandes cantidades a finais do século XIX para usa-las súas plumas na decoración de sombreiros, pero as súas poboacións aumentaron grazas ás medidas de protección. A destrución do seu hábitat é a ameaza máis grande para a súa supervivencia. Está incluída no AEWA (Acordo para a conservación das aves acuáticas de África e Eurasia).
Taxonomía
Segundo os autores o nome científico desta especie é Egretta alba, Ardea alba ou Casmerodius albus.
Ten catro subespecies distribuídas por diferentes partes do mundo:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
