PROFILPELAJAR.COM

O feminismo negro é unha corrente de pensamento dentro do feminismo que defende que o sexismo, a opresión de clases e o racismo están estreitamente relacionados. A maneira en que estes conceptos se relacionan entre si recibe o nome de interseccionalidade.

Teoría da interseccionalidade

O termo 'interseccionalidade' foi cuñado por primeira vez pola xurista Kimberlé Crenshaw en 1989.^[1] No seu traballo, Crenshaw sostén que a experiencia de ser unha muller negra non pode ser entendida de xeito independente en termos de ser negra ou de ser muller, senón que debe ser incluída no debate a súa interdependencia.^[2] O feminismo no seu núcleo é un movemento para abolir as desigualdades que enfrontan as mulleres. O Colectivo Combahee River argumentou en 1974 que a liberación das mulleres negras implica a liberdade para todas as persoas, xa que suporía o fin do racismo, o sexismo e a opresión de clases. Trace Rose dixo que "a instalación de vídeo dunha soa canle co monitor de televisión volveu ó seu carón, en branco e negro, os sons, as dimensións variables".^[3]^[4]

Historia do feminismo negro

O feminismo negro popularizouse na década de 1960 como resposta ó movemento polos dereitos civís, o cal excluía ás mulleres dos postos de poder, e o racismo percibido dende o movemento feminista. Durante as décadas de 1970 e de 1980, as feministas negras formaron varios grupos dende onde abordaban o papel das mulleres negras no nacionalismo negro, a liberación gai e a segunda onda do feminismo. Na década de 1990, a polémica do caso de Anita Hill puxo o foco de atención no feminismo negro. As teorías feministas negras chegaron a un público máis amplo na década de 2010, grazas ó apoio dos medios de comunicación.^[5]

As defensoras do feminismo negro argumentan que as mulleres negras están situadas dentro dunhas estruturas de poder dunha forma fundamentalmente diferente ás mulleres brancas. Nos últimos anos, a distinción do feminismo negro deu a luz á etiqueta de "feminismo branco", utilizada para criticar as feministas que non recoñecen os problemas da interseccionalidade.^[6] Os críticos do feminismo negro sosteñen que as divisións raciais debilitan a forza do movemento feminista global.^[7]

Entre as teorías que se desenvolveron a partir do feminismo negro atopamos o "mullerismo" de Alice Walker e un revisionismo histórico que centra a súa atención nas mulleres negras.^[8]^[9] Angela Davis, bell hooks, Kimberlé Williams Crenshaw, e Patricia Hill Collins xurdiron como líderes académicas do feminismo negro, mentres que outras mulleres famosas, en particular Beyoncé, alentaron a discusión do feminismo negro nos medios de comunicación.^[10]