A escultura gótica naceu coa arquitectura gótica, a elevación dos piares fixo que o capitel perdese a súa importancia como soporte de temas iconográficos esculpidos, a escultura atopou o seu lugar no exterior das catedrais e igrexas, coa excepción do altar e unha decoración vexetal e xeométrica en moitas partes do interior; evolucionando desde o naturalismo de cariz clasicista do século XIII a unhas figuras realistas e expresivas que parece que se moven e procuran un perfil en ese, chegando no século XV a un patetismo acentuado que se transluce no pregado agudo das roupas.