Eole
Maqueta do satélite Eole no Museo de París Le Bourget.
Tipo	Científico
Destino actual	En órbita, fóra de servizo.[1]
Data de lanzamento	16 de agosto de 1971, 18:39 GMT[1][2][3][4]
Foguete portador	Scout B1[2][5]
Sitio de lanzamento	Wallops Island[2]
Obxectivo da misión	Satélite de comunicacións e meteorolóxico.[2]
NSSDC ID	1971-071A
Masa	84,7 kg[6]
Dimensións	Forma octogonal cunha distancia entre vértices opostos de 0,71 m e unha lonxitude de 0,58 m.[2]
Datos orbitais
Semieixo maior	7093 km[1]
Inclinación	50,1 graos[1]
Apoapse	803,8 km[1]
Periapse	642,1 km[1]
v c e

Eole, tamén coñecido como EOLE 1, CAS 1 (Cooperative Application Satellite) e FR 2 (France 2), foi un satélite artificial francés lanzado o 16 de agosto de 1971 mediante un foguete Scout B1 estadounidense desde Wallops Island.^[2][5][7]

Eole foi o segundo satélite francés meteorolóxico experimental e o primeiro lanzado en colaboración coa NASA e o Centre National d'Etudes Spatiales (CNES). A súa función principal foi a de retransmitir os datos dunha rede mundial de globos meteorolóxicos que facían medicións sobre altura, presión, temperatura, humidade e velocidade do vento.^[2][5][6]

O satélite tiña forma octogonal, cunha distancia entre vértices opostos de 0,71 m e unha lonxitude de 0,58 m. A alimentación eléctrica era proporcionada por oito paneis solares rectangulares despregados cun ángulo de 45 graos con respecto do corpo do satélite e quince baterías recargables de prata-cadmio que proporcionaban de media unha potencia de 20 vatios. O satélite mantíñase orientado cara a Terra mediante a técnica de gradiente de gravidade usando un mastro de 10,06 m de longo. A precisión do control de actitude alcanzaba os 9 graos respecto da local vertical.^[2][5][6]

Eole gardaba a bordo os datos que recollía dos globos meteorolóxicos e os retransmitía a petición cando se atopaba ó alcance dunha estación de terra. O conxunto do sistema de telemetría consistía nun transmisor de baixada de datos cara ás estacións que funcionaba a 136,350 MHz e que tamén era usado como baliza de seguimento; un receptor a 148,25 MHz para comandos e datos dos globos; e un transmisor (464,84 MHz) e receptor (401,7196) entre o satélite e os globos.^[2][5][6]

O satélite foi inxectado nunha órbita inicial de 904 km de apoxeo e 677 km de perixeo, cunha inclinación orbital de 50,1 graos e un período de 100,6 minutos. As operacións co satélite foron un éxito salvo pola destrución de 71 globos meteorolóxicos producida polo envío dun comando erróneo desde o control de terra. O último dos globos meteorolóxicos transmitiu en xaneiro de 1973, pero Eole seguiu sendo usado para transmitir datos de boias oceánicas e navíos.^[2][5][6]

• Peole