A entropía (do grego en [en] + trope [transformación]) é unha magnitude termodinámica que dá conta da enerxía que non pode realizar traballo útil nun proceso termodinámico. É unha función de estado de carácter extensivo e o seu valor medra nun sistema illado, de acordo coa Segunda Lei da Termodinámica. Pode ser interpretada como o estado de desorde dun sistema. A variación positiva da entropía indica o sentido natural en que calquera evento ocorre nun sistema illado.

A termodinámica clásica define a entropía como:

${\displaystyle dS={\frac {\delta Q}{T}}\!}$

A entropía é definible tamén como a enerxía incapaz de realizar traballo, e está presente en todos os procesos, no sentido do aumento global da entropía. A perda de enerxía en cada proceso, na transformación, está relacionada co aumento da entropía. A enerxía pérdese, disípase, e non temos como reaproveitala.

De modo xeral a entropía aumenta coa elevación da temperatura, pois de acordo coa Enerxía Libre de Gibbs, a enerxía libre é dada pola diferenza da enerxía total e os factores entrópicos:

G=H-TS

Onde, G=Enerxía Libre, H=Entalpía, T=Temperatura, S=Entropía

Segundo Erwin Schrödinger, a enerxía é necesaria para repor non só a enerxía mecánica dos nosos esforzos corporais, mais tamén a calor que liberamos continuamente no ambiente. E que liberamos calor non é accidental, senón esencial, pois é precisamente esta a maneira a través da cal nos libramos do excedente de Entropía que producimos continuamente no noso proceso de vida física.

A termodinámica cuántica utiliza os métodos da mecánica estatística para calcular os parámetros termodinámicos dos compoñentes dun sistema. De entre eses parámetros, están aqueles que nos permiten relacionar a entropía dun sistema coa súa Organización e contido da Información.

Unha variación negativa, da entropía, espontánea, implicaría no retroceso dun evento, o evento estaría volvendo no tempo, o que é improbable.