O pantano de Los Bermejales está situado no curso alto do río Cacín, onde converxen as augas procedentes da Serra de Almijara e Tejeda.
O encoro recolle as augas dunha conca de 307 km². A pluviosidade media da cunca é de 625 mm anuais, que vén supor unha achega media duns 60 millóns de m³ de auga anuais, aínda que coa achega posterior do transvasamento do río Alhama, afluente do Cacín, a través dun túnel achéganse outros 17 millóns de m³ aproximadamente.
O pantano, que ten capacidade para 104 millóns de m³, orixinou a área dos novos regadíos da Canle do Cacín, estendéndose estes ao longo da beira esquerda do río Genil, ocupando unhas terras do antigo secaño que marcaban por esta beira a separación entre a Veiga de Granada e a de Loja. Coa súa construción foi posible a unión de ambas as de forma unha banda continua entre Granada e Loja e supuxo a rega sobre 5709 hectáreas.
Historia
O encoro de Los Bermejales entrou en funcionamento en 1958, aínda que o proxecto da súa construción formaba xa parte do Plan de Obras Hidráulicas de 1902.[1]
Para a súa ordenación traballaron conxuntamente o Ministerio de Obras Públicas e o Instituto Nacional de Colonización levando a cabo unha adaptación ao regadío. Para iso construíronse bancais, canles, tubaxes, cámaras para rego por aspersión (estanques para auga), exequias, camiños, etc. e transformaron a estrutura da propiedade das terras co que apareceron así novos poboados de colonización, como é o caso de Peñuelas, Fuensanta, Loreto e Romilla la Nueva.
