O estado foi fundado por Abd al-Rahman I, un príncipe omeia que fuxiu da derrota e persecución do clan omeia no medio da revolución abbásida. O sistema político floreceu entón durante tres séculos, antes de desintegrarse a principios do século XI durante a fitna de al-Andalus, unha guerra civil entre os descendentes do califa Hisham II e os sucesores do seu hajib (funcionario da corte), Almanzor. En 1031, despois de anos de loitas internas, o califato colapsouse e fracturouse nunha serie de taifas (reinos) musulmáns independentes.[2]
O período caracterizouse por unha expansión do comercio e da cultura, incluíndo a construción de pezas coñecidas da arquitectura andalusí.
