En 1878 o grupo de vellos unionistas dirixido por Manuel Alonso Martínez abandona o Partido Liberal-Conservador e regresa ás filas do Partido Constitucional de Sagasta, que abandonara en 1875. En 1880, tras cinco anos consecutivos de goberno, continúa a erosión do Partido Liberal-Conservador. O 9 de marzo de 1880, o xeneral Arsenio Martínez Campos, pásase cos seus seguidores ao Partido Constitucional. Ese mesmo ano abandonan as filas conservadoras e súmanse ás liberais José Pousada Herrera, antigo dirixente da Unión Liberal e presidente do Congreso nas primeiras Cortes da Restauración, así como un grupo de vellos notables do Partido Moderado que non atopan acomodo nas filas conservadoras, como o conde de Xiquena ou Balmaseda. A raíz destas incorporacións, o Partido Constitucional pasou a denominarse Partido Liberal Fusionista.
En xaneiro de 1881 Sagasta, fortalecido o seu partido, reclama ao rei Afonso XII que cese aos conservadores e chame ao goberno aos liberal-fusionistas. O rei accede á demanda de Sagasta e o 8 de 1881, Sagasta asume por primeira vez na Restauración a presidencia do Consello de Ministros.
Características
O número de votantes para estas eleccións era de 846.961 (o 4,99% da poboación total), mediante sufraxio restrinxido. Elixíronse 392 deputados o día 20 de agosto de 1881.
