Diego de Lemos,[1] Señor de Sober, Amarante e Ferreira,[2] nado en lugar e data descoñecidos e finado en Ferreira de Pantón en 1492,[3][4] foi un aristócrata galego da nobreza media, dirixente irmandiño.
Traxectoria
Fillo de Alonso López de Lemos e Balboa, señor de Sober e Pantón, no ano 1467, dentro da Gran Guerra Irmandiña, comandou xunto a Pedro Osorio e Afonso de Lanzós un exército de fidalgos e campesiños que conseguiu devastar numerosas fortalezas, principalmente da casa de Andrade.
Acudiu a Pontedeume en axuda de Afonso de Lanzós, pero este fuxira, e Pedro Madruga invitouno a abandonar a loita.[2][4]
O seu sepulcro está no Mosteiro de Santa María de Ferreira de Pantón.[5]
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
Outros artigos