Os coeficientes binomiais ou números combinatorios son os enteiros positivos que aparecen como coeficientes no teorema do binomio. Normalmente, un coeficiente binomial está representado por un par de números enteiros n ≥ k ≥ 0 e escríbese Correspóndese co coeficiente do termo xk na expansión polinómica da potenciabinomial(1 + x)n; este coeficiente pódese calcular mediante a fórmula
Imos ver un exemplo, a cuarta potencia de (1 + x) é
e calculamos o coeficiente binomial é o coeficiente do termo x2.
Se ordenamos os números en filas sucesivas para n = 0, 1, 2, ... daquela temos unha matriz triangular chamada triángulo de Pascal, que satisfai a relación de recorrencia
En moitas áreas das matemáticas aparecen os coeficientes binomiais, e teñen especial incidencia na combinatoria. O símbolo adoita lerse como "n sobre k". Hai formas de escoller un subconxunto (desordenado) de k elementos dun conxunto fixo de n elementos. Por exemplo, hai formas de escoller 2 elementos entre {1, 2, 3, 4}, é dicir, {1, 2}, {1, 3}, {1, 4}, {2, 3}, {2, 4 } e {3, 4}.
Agora podemos xeneralizar para que poida usarse para calquera número complexoz e enteiro k ≥ 0, e moitas das súas propiedades seguen a manterse nesta forma máis xeral.
As notacións alternativas máis frecuentes son C(n, k), Cn k, e Cn,k, en todas elas o C significa combinacións.
Definición e interpretacións
Para os números naturaisn e k, o coeficiente binomial pódese definir como o coeficiente do monomio Xk na expansión de (1 + X)n. O mesmo coeficiente tamén ocorre (se k ≤ n ) na fórmula binomial
(∗)
(válida para calquera elemento x, y dun anel conmutativo), o que explica o nome de "coeficiente binomial".
Tamén aparece na combinatoria, onde dá o número de subconxuntos de k elementos (ou k-combinacións) dun conxunto de n elementos.
Cálculo do valor dos coeficientes binomiais
Fórmula recursiva
para todos os números enteiros tal que
con valores límite
para todos os números enteiros n ≥ 0.
Fórmula multiplicativa
onde o numerador da primeira fracción exprésase como o símbolo de Pochhammer do factorial descendente.
Fórmula factorial
onde n! denota o factorial de n . A fórmula presenta unha simetría
(1)
Xeneralización e conexión coa serie binomial
A fórmula multiplicativa permítenos ampliar a definición dos coeficientes binomiais substituíndo n por un número arbitrario (negativo, real, complexo) ou mesmo un elemento de calquera anel conmutativo no que todos os enteiros positivos sexan invertibles:Aproveitamos esta definición para ter unha xeneralización da fórmula binomial, cunha das variables posta a 1, :
(2)
Esta fórmula é válida para todos os números complexos α e X con |X| < 1.
Triángulo de Pascal
A regra de Pascal é unha importante relación de recorrencia
(3)
que se pode utilizar para demostrar por indución matemática que é un número natural para todos os enteiros n ≥ 0 e todos os enteiros k, un feito que non é inmediatamente obvio a partir da fórmula (1).
O número de fila n contén os números para k = 0, …, n. Constrúese colocando primeiro 1 nas posicións máis externas e despois enchendo cada posición interna coa suma dos dous números directamente enriba.
Combinatoria e estatística
Os coeficientes binomiais son de importancia en combinatoria, porque proporcionan fórmulas feitas para certos problemas frecuentes de contaxe:
Hai formas de escoller k elementos dun conxunto de n elementos. Consulte Combinacións.
Hai formas de escoller k elementos dun conxunto de n elementos se se permiten as repeticións. Consulte Multiconxunto.
Hai cadeas que conteñen k uns e n ceros.
Hai cadeas formadas por k uns e n ceros de xeito que non hai dous uns adxacentes.[1]
Se k é un número enteiro positivo e n é arbitrario, entón
(5)
Para n constnte, temos a seguinte recorrencia:
Sumas dos coeficientes binomiais
A fórmula
(∗∗)
expresa que os elementos da fila n-ésima do triángulo de Pascal sempre suman 2 elevados á potencia n-ésima.
Temos dúas fórmulas máis,
.
.
Estas dúas fórmulas séguense do teorema do binomio despois de diferenciar con respecto a x (dúas veces na segunda) e despois de substituír x = y = 1.
A identidade de Chu-Vandermonde, que se cumpre para calquera valores complexos m e n e calquera número enteiro non negativo k, é
(7)
No caso especial n = 2m, k = m, usando (1), a expansión (7) fica como
(8)
onde o termo do lado dereito é un coeficiente binomial central.
Imos ver outra forma da identidade de Chu-Vandermonde que se aplica a calquera número enteiro j, k e n que satisfaga 0 ≤ j ≤ k ≤ n, é
Para os enteiros s e t tales que as series de multisección (con termos igualmente espazados) dás a seguinte identidade para a suma dos coeficientes binomiais:
Para s pequenos, estas series teñen formas particularmente feitucas; por exemplo, [2]
Sumas parciais
co caso especial
para n > 0. Este último resultado é tamén un caso especial do resultado da teoría das diferenzas finitas que para calquera polinomio P(x) de grao menor que n, [3]
Agora, se facemos que k sexa fixo, a función xeradora ordinaria da secuencia é
A función xeradora bivariada dos coeficientes binomiais é
Función xeradora exponencial
Para dúas variables, unha función xeradora exponencial simétrica dos coeficientes binomiais é:
Propiedades de divisibilidade
En 1852, Kummer demostrou (Teorema de Kummer) que se m e n son enteiros non negativos e p é un número primo, entón a maior potencia de p que divide é igual a pc, onde c é o número de carrexos cando m e n se suman na base p. Isto é valoración p-ádica dun coeficiente binomial.
Os coeficientes binomiais teñen propiedades de divisibilidade relacionadas cos mínimos múltiplos comúns (lcm) de números enteiros consecutivos. Por exemplo:[4]
.
.
un dato máis en relación á divisibilidade: un número enteiro n ≥ 2 é primo se e só se todos os coeficientes binomiais intermedios
son divisibles por n.
Límites e fórmulas asintóticas
Os seguintes límites para cúmprense para todos os valores de n e k tal que 1 ≤ k ≤ n:Das propiedades de divisibilidade podemos inferir que
Tanto n como k grandes
A aproximación de Stirling dá a seguinte aproximación, válida cando tenden ao infinito:En particular, cando é suficientemente grande, temos
.
.
Se n é grande e k é linear en n, existen varias estimacións asintóticas precisas para o coeficiente binomial . Por exemplo, se entónonde d = n − 2k.[5]
n moito maior que k
Se n é grande e k é o(n) (é dicir, se k/n → 0), entónonde de novo o é a notación o pequena. [6]
Os coeficientes binomiais pódense xeneralizarse a coeficientes multinomiais definidos como o número:
onde
Lembrando o que representan os coeficientes binomiais de (x + y)n, vemos que os coeficientes multinomiais representan os coeficientes do polinomio
O caso r = 2 dá os coeficientes binomiais:
A interpretación combinatoria dos coeficientes multinomiais sería que temos n elementos distinguibles sobre r recipientes distinguibles, onde cada un contén exactamente ki elementos, onde i é o índice do recipiente.
Serie de Taylor
Usando os números de Stirling do primeiro tipo,, temos que a expansión en serie arredor de calquera punto escollido arbitrariamente é
Coeficiente binomial con n = 1/2
Podemos estender a definición dos coeficientes binomiais ao caso en que é real e é enteiro.
En particular, a seguinte identidade cúmprese para calquera número enteiro non negativo :
Isto vese cando se expande nunha serie de potencias utilizando a serie binomial de Newton:
A serie binomial de Newton, que recibe o nome de Isaac Newton, é unha xeneralización do teorema binomial a series infinitas:
A identidade pódese obter mostrando que ambos os dous lados satisfan a ecuación diferencial(1 + z) f'(z) = α f(z).
O raio de converxencia desta serie é 1. Unha expresión alternativa é
onde se aplica a identidade
.
Coeficiente binomial multiconxunto (ascendente)
Os coeficientes binomiais contan subconxuntos de tamaño prescrito dun conxunto dado. Un problema combinatorio relacionado é contar multiconxuntos é dicir, contar o número de formas de seleccionar un determinado número de elementos dun conxunto dado incluíndo a posibilidade de seleccionar o mesmo elemento con repetición. Os números resultantes chámanse coeficientes multiconxuntos;[7] o número resultante dunha "multiescolla" (isto é, escolla con remprazacemento) de k elementos de un conxunto de n elementos denótase cun duplo paréntese .
O valor dos coeficientes multiconxunto é
Xeneralización a enteiros negativos
Para calquera n,
En particular, os coeficientes binomiais para enteiros negativos n poden darse con coeficientes multiconxuntos negativos.
↑Farhi, Bakir (2007). "Nontrivial lower bounds for the least common multiple of some finite sequence of integers". Journal of Number Theory125 (2): 393–411. arXiv:0803.0290. doi:10.1016/j.jnt.2006.10.017.
Knuth, Donald E. (1997). The Art of Computer Programming, Volume 1: Fundamental Algorithms (Third ed.). Addison-Wesley. pp. 52–74. ISBN0-201-89683-4.
Singmaster, David (1974). "Notes on binomial coefficients. III. Any integer divides almost all binomial coefficients". Journal of the London Mathematical Society8 (3): 555–560. doi:10.1112/jlms/s2-8.3.555.