Claudio Williman, nado en Montevideo o 10 de outubro de 1861 e finado o 9 de febreiro de 1934, foi avogado, docente e político uruguaio. Militante do Partido Colorado exerceu a Presidencia da República durante os anos 1907 a 1911.
Traxectoria
Fillo de emigrantes galegos, naceu en 1861 en Montevideo. O seu pai, José Williman, era veciño de Arteixo aínda que natural de Maianca (Oleiros) e descendente dun francés de orixe alsaciana; a súa nai, Antonia González era de Caión, onde casaron.[1]
Revolucionario do Quebracho, gradúase como Doutor en Xurisprudencia no ano 1888. En outubro de 1904 combateu militarmente o levantamento branco encabezado por Aparicio Saravia.
Durante o seu mandato, de marcado signo conservador, reforzou o poder xudicial, creou os ministerios de Obras Públicas e Industria e logrou que o país retomara a senda constitucional.
Logrou acordar coa Arxentina os límites do Río da Prata e co Brasil os límites da Lagoa Merín.
Foi Reitor da Universidade da República (UdelaR) dúas veces (1902-1904 e 1912-1916), antes e despois de exercer coma Presidente. En 1915 renuncia como senador para ser nomeado Presidente do Banco da República, cargo que exerceu durante dous períodos consecutivos (1916-1924).
Notas
- ↑ "Claudio Williman: abogado y físico, presidente de Uruguay en 1907 y natural de Caión". La Voz de Galicia (en castelán). 2020-10-10. Consultado o 2023-07-01.
