Un burato de oxianión é un peto (pregamento que forma un oco) situado no sitio activo dun encima que estabiliza a carga negativa do estado de transición nun alcóxido ou oxíxeno desprotonado.^[1] O peto consiste tipiciamente en amidas do esqueleto peptídico do encima ou residuos cargados positivamente. A estabilización do estado de transición fai diminuír a enerxía de activación necesaria para a reacción, e dese modo promove a catálise.^[2] Por exemplo, as proteases como a quimotripsina, conteñen un burato de oxianión para estabilizar o anión intermediario tetraédrico formado durante a proteólise e protexer o oxixeno cargado negativamente do substrato das moléculas de auga.^[3] Ademais, pode permitir a inserción ou posicionamento dun substrato, que sufriría impedimento estérico se non puidese ocupar o burato (como o BPG na hemoglobina). Os encimas que catalizan reaccións de múltiples pasos poden ter múltiples buratos de oxianión que estabilizan diferentes estados de transición na reacción.^[4]

• Albert Lehninger; et al. (2008). Principles of Biochemistry (5th ed.). Macmillan. p. 207. ISBN 9780716771081. 

• Catálise encimática
• Sitio activo
• Estado de transición
• Serina protease#Mecanismo catalítico