O Bugatti Type 32, comunmente chamado Tank de Tours, foi un coche de carreiras aerodinámico construído en 1923. Foi construído para competir no Gran Premio de Francia, que se celebrou o 2 de xullo en Tours o mesmo ano.[2][3]
O alcume do coche provén da súa forma particular, que se asemella aos tanques da súa época, así como a localización do Gran Premio. Outro modelo de Bugatti que gañou o alcume de "Tanque" polo seu deseño e aerodinámica foi o 57G Tank de 1936.[4][5]
Descrición xeral
Ernest Friderich pilotando o Bugatti "Tank" Type 32 no 1923 A.C.F. GP (en Tours).
O primeiro prototipo cunha carrozaría aerodinámica de aluminio construíuse en seis meses ao redor do motor de 8 cilindros en liña de 1.991 cc utilizado no anterior Bugatti Type 30. O motor tiña 90 cv para a competición e pesaba aproximadamente 650 kg.
Deseño
En comparación co modelo de competición anterior, o Type 29,[nota 1] o Type 32 só compartía a motorización co modelo anterior.
O Tipo 32 era de pequeno tamaño, cunha distancia entre eixes de 1.994 m, como o Bugatti Type 13, producíronse 5 modelos do Tipo 32. Ademais do prototipo, fabricáronse outros catro coches aptos para as carreiras,
Cada modelo incluía o motor 8 en liña de 2.0 L (1991 cc) baseado no do Type 30.
Era un motor lonxitudinal con oito cilindros en liña e cinco rodamentos con rodamentos principais no veo de manivelas. Tiña 3 válvulas por cilindro, dúas de admisión e unha de descarga, operadas por un único árbol de levas.
Freos accionados hidráulicamente na parte dianteira e accionados mecanicamente (cable metálico) na parte traseira.[6][7][8]
O Tipo 32 foi o primeiro Bugatti en ser equipado con grandes extremos de rodamentos de rodetes para mellorar a fiabilidade do extremo inferior.[nota 2]
O Tipo 32 tamén abriu novos camiños (para un Bug de carreiras) ao usar unha unidade de transmisión de tres velocidades e marcha atrás, a distancia entre eixes excepcionalmente curta e o motor 8 en liña que fan que unha caixa de cambios convencional sexa difícil de acomodar. Tamén anunciou un accionamento hidráulico do freo dianteiro.[9]
A pesar do baixo centro de gravidade, a súa adherencia á estrada non era boa. A razón disto debeuse a que a súa aerodinámica era similar á dun perfil de á, o que significaba que o vehículo podía tender a elevarse a altas velocidades. Ademais, a súa curta distancia entre eixes contribuíu ao problema.
Caixa de cambios con 3 velocidades máis marcha atrás, montada en configuración transeixo no eixe traseiro (o motor 8 en liña e a curta distancia entre eixes non permitían a adopción dunha configuración convencional)
Freos accionados hidráulicamente na parte dianteira e accionados mecanicamente (cable metálico) na parte traseira
O número 18, pilotado polo Príncipe de Cystria, retirouse na volta 12
O número 11, pilotado por Pierre de Vizcaya, retirouse na saída tras un accidente
O número 16, pilotado por Pierre Marco, retirouse na terceira volta
Durante a carreira, o Tipo 32 alcanzou a velocidade máxima de 180 km/h na recta principal.[Cómpre referencia] O GP de Francia foi a única carreira de GP do Tipo 32. Non obstante, por exemplo, o número 6 (chasis no 4059) foi adquirido por Mr. Junek de Checoslovaquia, que estivo correndo co coche durante o resto de 1923 e gañou, por exemplo, a terceira subida a Schöberbergrennen.
O Tipo 32 foi substituído polo modelo máis exitoso da marca nas carreiras, o Bugatti Type 35.
Outro Bugatti de carreiras con carrozaría de tanque, o Type 57G de 1936, tivo moito máis éxito.[10]
↑Recibiu o alcume de "The Cigar" pola súa forma cónica
↑Bugatti foi máis tardío que a maioría dos fabricantes na incorporación dun sistema de aceite totalmente presurizado, preferindo un método de entrega "cuspe e esperanza".
.jpg)
_jm64386.jpg)
