Un axente desacoplante, desacoplante ou desacoplador é unha molécula que altera a fosforilación oxidativa en procariotas e mitocondrias ou a fotofosforilación nos cloroplastos e cianobacterias disociando as reaccións da síntese de ATP na cadea de transporte electrónico. O resultado é que a célula ou a mitocondria gasta enerxía para xerar unha forza protón-motriz, pero esta forza disípase antes de que a ATP sintase poida recapturar esta enerxía e usala para producir ATP. Os desacoplantes teñen a capacidade de transportar protóns a través das membranas das mitocondrias e de membranas lipídicas en xeral.
Outros desacoplantes naturais fisiolóxicos diferentes son as proteínas desacoplantes, como a termoxenina.
Descrición
Os desacoplantes clásicos teñen cinco propiedades:[1]
- a liberación completa do control respiratorio
- a substitución de todos os procesos acoplados (síntese de ATP, transhidroxenación, fluxo electrónico inverso, transporte activo de catións, etc.) por un transporte de protóns cíclico mediado polo axente desacoplante
- a eliminación de todos os gradientes protónicos e catiónicos xerados a través da membrana mitocondrial ou procariota
- ningunha discriminación nestas accións entre un sitio de acoplamento e outro
- ningunha discriminación entre procesos acoplados impulsados pola transferencia de electróns e procesos acoplados impuolsados pola hidrólise de ATP.
Os pseudodesacoplantes presentan algunha ou varias destas propiedades, pero non todas e por iso deben combinarse con outros pseudodesacoplantes para conseguir o desacoplamento.[1]
Desacoplantes clásicos
Os seguintes compostos coñécense como desacoplantes clásicos:[1][2]
- 2,4-dinitrofenol (DNP)
- 2,5-dinitrofenol
- 1799 (α,α′-bis(hexafluoracetonil)acetona)
- BAM15, N5,N6-bis(2-fluorofenil)-[1,2,5]oxadiazolo[3,4-b]pirazina-5,6-diamina
- 2-tert-butil-4,6-dinitrofenol (Dinoterb)
- 6-sec-butil-2,4-dinitrofenol (Dinoseb)
- C4R1 (un alquilo de cadea curta derivado da rodamina 19)
- Carbonil cianuro fenilhidrazona (CCP)
- Carbonil cianuro m-clorofenil hidrazona (CCCP)
- Carbonil cianuro-p-trifluorometoxifenil hidrazona (FCCP)
- CDE (4β-cinnamoiloxi,1β,3α-dihidroxieudesm-7,8-eno) (producido pola planta Verbesina)
- CZ5
- Desaspidina
- Dicoumarol
- Dinitro-orto-cresol (DNOC)
- Elipticina
- Endosidina 9 (ES9)
- Ácido flufenámico
- Niclosamida etanolamina (NEN)
- Ppc-1 (un metabolito secundario producido por Polysphondylium pseudocandidum)
- Pentaclorofenol (PCP) (Non confundilo coa droga recreativa fenciclidina)
- Perfluorotrietilcarbinol
- S-13 (5-cloro-3-t-butil-2′-cloro-4′-nitrosalicilanilida)
- SF 6847 (3,5-di-t-butil-4-hidroxibencilidinamalononitrilo)
- TTFB (4,5,6,7-tetracloro-2-trifluorometilbencimidazol)
- Tyrphostin A9 (SF-6847) (AG17)
- (+)-Ácido úsnico
- XCT-790
- MitoFluo (10-[2-(3-hidroxi-6-oxo-xanten-9-il)benzoil]oxidecil-trifenil-fosfonio bromuro)
- Triclosan (Tricloro-2'-hidroxidifenil éter)
- Pirrolomicina C (producida por bacterias do xénero Streptomyces)
- Ácido salicílico (se se toma nun exceso extremo).[3]
Pseudodesacoplantes
Os seguintes compostos coñécense como pseudodesacoplantes ou pseudodesacopladores:[1]
Notas
Véxase tamén
Outros artigos
Ligazóns externas