Atención: Este artigo ou apartado precisa dun traballo de revisión. Cómpre darlle unha visión global, non só dun texto escrito. Por favor, vexa a lista de problemas indicados neste modelo e mellóreo de acordo coas indicacións. Cando os problemas se resolvan, retire esta mensaxe, pero non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado. De ser posible, sería mellor substituír este marcador por outro máis específico. (Desde decembro de 2009)

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo.

Unha argumentación é un sistema de elocución que consiste en achegar razóns para defender unha opinión. Emprégase normalmente para desenvolver temas que se prestan á controversia, e o seu obxectivo fundamental é ofrecer unha información o máis completa posible, á vez que intentar persuadir aos demais mediante un razoamento.

Os textos e discursos argumentativos posúen unha organización peculiar. As categorías sobre as que se sustentan son as premisas e conclusións. O autor ha de reorganizar convenientemente os elementos temáticos para lograr do lector unha determinada disposición. Polo mesmo talvez sexa a argumentación o tipo de discurso en que o lector se acha involucrado dunha maneira máis directa. O autor, en todo momento, conta con el.

Na base de toda argumentación áchanse os principios da dialéctica e a lóxica:

• Desde o punto de vista da lóxica, tense en conta a noción de causalidade, que proporciona unha orde obxectiva. A causalidade supedita a unha causa uns resultados determinados, polo que cada paso é sostido polo anterior.
• Desde o punto de vista dialéctico, o texto da argumentación móvese sobre as probabilidades, nunca sobre certezas.

Os elementos da argumentación son

• a tese,
• o corpo argumentativo e
• a conclusión.

Os tipos de razoamentos utilizados no argumento poden ser:

• O argumento de autoridade (testemuñas fidedignas e citas,...)
• O sentir xeral da sociedade.
• A exemplificación e a comparación ilustrativa.

Os trazos lingüísticos:

• O emprego da primeira persoa do plural.
• As comiñas e as citas.
• As marcas de orde (primeiro, segundo, finalmente,...) que introducen as premisas
• A interrogación retórica (para atrae-lo interese do lector)
• Os guións ou raias. Para marcar distintos niveis.
• Os nexos que expresan causa ou consecuencia.
• A definición
• As metáforas, as perífrases, a sinonimia, a antítese, os paralelismos.
• Os tecnicismos.
• Complexidade sintáctica e longos períodos oracionais.
• A subordinación que supedita unha idea a outra.

• Texto
• Lingüística textual