De ideoloxía progresista, foi autor dalgunhas poesías (Colección de poesías de D. Antonio de San Martín) e de máis de duascentas novelas folletinescas de inspiración histórica. Dominan as dualidades morais ao Pérez Escrich e os tópicos deste tipo de obras: as frases cortadas para gañar espazo, os tópicos metafóricos, o paisaxismo exótico, o emprego de adxectivos comúns etcétera. Destacan as cinco novelas que dedicou a Francisco de Quevedo, a cuxa lectura era moi afeccionado: Aventuras de don Francisco de Quevedo (1883-1884). Colaborou en El Defensor de Galicia e El Brigantino.