En 1934 comezou a traballar como profesora axudante de Física e Matemáticas na súa facultade —unha das seis mulleres en facelo naquel momento— e mais como profesora de Ciencias Naturais no instituto onde cursara o bacharelato. Seguiu estudando e matriculouse en Farmacia e fixo os dous cursos de Ciencias Exactas que a Universidade de Santiago ofertaba naquela altura.
Polo seu posicionamento político, e tras unha denuncia anónima,[1] en 1937 foi sancionada e apartada da docencia na Universidade de Santiago,[2] ao igual que outros 45 profesores, entre eles, Enrique Rajoy Leloup, Fernando Calvet, Isidro Parga Pondal ou Francisco Fernández del Riego. Con todo, permitíuselle seguir como profesora no colexio de nenas orfas Nosa Señora dos Remedios de Santiago.[3] En 1940 revisouse o seu caso e puido reincorporarse á docencia universitaria. Fíxoo como profesora axudante de Enrique Vidal Abascal.
Neses anos coñeceu a Ramón María Aller e comezou a se interesar pola astronomía. Participou nas actividades do Seminario de Astronomía Teórica e Matemática "Durán Loriga". Dende 1950, como bolseira do CSIC e máis tarde nunha praza de axudante,[4] traballou no Observatorio Astronómico da Universidade de Santiago[5] e publicou os seus traballos en distintas revistas de astronomía. En 1952 conseguiu unha praza fixa de investigación. Dous anos antes licenciárase por libre de Ciencias Exactas na Universidade Central de Madrid. En 1953 conseguiu por oposición unha praza na escola de maxisterio de Santander. En 1955 regresou a Santiago e traballou na escola de nenas Isabel A Católica.[1]
En 1957 converteuse na primeira muller profesora da Facultade de Matemáticas en Santiago, acabada de crear. Alí impartiu clases ata 1963. Nesa época, ademais, rematou a súa tese sobre observación astronómica, Observacións de pasos por dúas verticais, dirixida por Aller e presentada na Complutense. Foi a primeira tese lida na nova Sección de Matemáticas e a primeira tese de Astronomía realizada por unha muller en España.[1]
Ese ano marchou a Madrid para converterse en catedrática de Matemáticas na Escola de Maxisterio Santa María. Porén, axiña se trasladou á Facultade de Matemáticas da Universidade Complutense, onde deu clases de astronomía, primeiro como profesora adxunta interina e logo como adxunta numeraria. Durante este período mantivo contacto con Sixto Ríos e José María Torroja. Permaneceu na Complutense durante case vinte anos, ao tempo que continuou impartindo clases de ensino secundario na mesma cidade[4] ata a súa xubilación en 1984.
En 2004 trasladouse a Santiago de Compostela por motivos de saúde.
A súa principal contribución á astronomía consiste en traballos sobre ocultacións estelares, medidas de estrelas duplas e determinación de pasos por dúas verticais.
Obras
Ferrín Moreiras, Antonia (1950). "Sobre observaciones meridianas y en el primer vertical". Urania: 223–245.
Ferrín Moreiras, Antonia (1964). "Observaciones de pasos por dos verticales". Urania: 258.
Fernández Pérez, Iván e José Angel Docobo Durántez (2011). As matemáticas e a astronomía en Galicia. Servizo de Publicacións da USC. ISBN978-84-692-7002-8.
Moreno Castillo, Ricardo (1992). Pensamento matemático en Galicia. Ediciós do Castro.
Ríos Fachal, Matilde (2009). "In memoriam Antonia Ferrín Moreiras". Gamma: revista galega de educación matemática (9): 179–180.
