Amalia Carvia Bernal

Biografía
Nacemento	12 de maio de 1861 Cádiz, España
Morte	7 de marzo de 1949 (87 anos) Valencia, España
Ideoloxía política	Republicanismo e feminismo
Actividade
Ocupación	escritora, xornalista de opinión, oradora, pintora, mestra, xornalista

Amalia Carvia Bernal nada en Cádiz o 12 de maio de 1861 e finada en Valencia o 7 de marzo de 1949, foi unha escritora, xornalista, mestra laica e masona española considerada xunto a súa irmá Ana Carvia Bernal, pioneira do sufraxismo en España.^{[1][2][3][4][5]}

Crióuse no seo dunha familia humilde no barrio de Hércules de Cádiz. Foi a filla máis vella do matrimonio formado por Manuel Carvia Carneiro, orixinario de Galicia e a onubense Ana Bernal Ramos. O seu pai foi un servente ou peón do Hospital Real. En 1875, o matrimonio xunto as fillas Amalia e Ana e o fillo Manuel, trasladáronse a vivir a casa-portaría da facultade.^[3]

Amalia Carvia fixo estudos de primaria e despois tomou clases de pintura, polo que se consideraba pintora, e a súa irmá rematou con boas notas o Bacharelato. O irmán Manuel comezou estudos de Medicina e cando levaba catro anos na universidade, en1887, foi iniciado nos ritos masónicos da loxa Regeneración. Pouco despois, achegóu ás súas irmás á masonaría converténdose nas primeiras mulleras da dita loxa gaditana, xunto Dolores Guillón e Juana Varo, que se iniciaron o mesmo día do mes de maio de 1887.^[3] A formación de Amalia Carvia realizóuse no Círculo librepensador Rafael Guillén Martínez, lugar no que leu as súas primeiras obras e poemas. Ela considerábase a filla espiritual de Fermín Salvochea.^[6]

Desde 1877 exerceu de mestra racionalista de escolas para nenas nas cidades de Córdoba e Huelva. Trasladouse en 1891 a Huelva onde puxo en marcha a Unión Feminina (1898) para darlle pulo a creación das escolas laicas nesa provincia, convencida da súa importancia para rematar coa desigualdade das mulleres e os prexuízos contra elas, xurdidos da ignoracia e o fanatismo relixioso.^[7]

No semanario Las Dominicales del Librepensamiento publicou artigos con observacións precisas sobre a súa idea do valor da masonaría vinculado a emancipación das mulleres. Estas ideas quedaron recollidas no periódico, no que salientaron algúnhas das reflexións de Carvia mostrando unha toma de conciencia dunha parte da masonaría. Esta institución, sería o lugar onde as mulleres, debían buscar amparo e axuda para acadar as súas lexítimas pretensións de liberdade, fraternidade e igualdade, xa que eses valores son defendidos pola masonaría.^[8]

Fundou en 1895 a loxa gaditana Hijas de la Regeneración, da man de Ana Carvia, Jacinta Navarro e Belén de Sárraga.^[7]Tamén en Cádiz fundou a agrupación de mulleres Concepción Arenal en 1897 que xunto coa Unión Feminina de Huelva, adscribíronse á Asociación Xeral Feminina.^[9]

No ano 1900 trasladouse coa súa irmá a Valencia, despois da morte da súa nai. Alí traballou de mestra laica ademais de seguir escribindo en numerosas revistas e diarios. Colaborou na Sociedade Progresiva Feminina, que reclamara o dereito ao voto feminino na mensaxe A los demócratas españoles, asinado por ela e outras mulleres pioneiras do sufraxismo en España.^[7]

Na primavera de 1918, as dúas irmás xunto a Ángeles López de Ayala fundaron a Liga Española para o Progreso da Muller, a primeira organizacion feminista de ámbito estatal, da que foi a secretaria.^[10][11]A súa pretensión era coordinar a diversos grupos feministas de Barcelona, Madrid, Andalucía e Galicia, e no seu manifesto fundacional enviaron ao Parlamento a petición do voto feminino. Nese contexto, estaba a revista feminista Redención, fundada en 1915 pola súa irmá Ana (que firmaba Ana C. Bernal para resaltar a filiación materna),^[12] onde fixo campaña polo sufraxio universal a partir de 1918, con escritos nos que reclamaba o voto para as mulleres e apelándoas a "despoxarse da súa rutineira indiferenza coa cousa pública" e unirse a tódalas mulleres do mundo.^{[2][13][7][14]}

Pode ser considerada, xunto á súa irmá das primeiras sufraxistas do país.^[2][15][11]

Foi redactora da revista A Conciencia Libre, fundada en 1896 por Belén de Sárraga^[9]e tamén redactora de El Pueblo.^[15]

O seu biógrafo Manuel Almisas recolleu máis de 450 artigos seus.^[16]

Sempre defensora e loitadora pola igualdade das mulleres, escribeu en 1909:^[11]

As mulleres non queremos nin pedestales nin cadeas: xustiza e máis nada. Que se nos conceda a liberdade de acción necesaria para desenvolver as nosas facultades de seres pensantes; que se nos dé a instrución conveniente para poder adquirir a conciencia da nosa misión, como parte integrante da humanidade. Queremos ter o noso «eu».

Tras finalizar a guerra civil, en setembro de 1939, Carvia foi detida por pertencer á Directiva provincial da liga dos Dereitos do Home. O proceso durou varios anos nos que Carvia estivo en arresto domiciliario. Posteriormente foi xulgada por masona, inhabilitándoa para cargos públicos.^[2][17]

Faleceu en Valencia o 7 de marzo de 1949.^[2]

En febreiro de 1934, o Goberno da Segunda República concedeulle a Cruz de Cabaleiro da recentemente creada Orde da República, sendo a única muller da unha ducia de veteranos republicanos aos que se outorgou devandito recoñecemento.^[9]

En 2020, con motivo do centenario do movemento sugraxista español, colectivos feministas gaditanos fixeron unha homenaxe as irmás Carvia Bernal e un percorrido histórico polas rúas da cidade.^[18]

Desde marzo de 2022 no concello de Chiclana hai unha rúa en honra a Amalia Carvia Bernal, inaugurada con motivo do Día Internacional das Mulleres.^[19]

O concello de Cádiz cambiou en 2022 o nome á antigamente denominada como Alameda Marqués de Comillas, que pasou a chamarse Alameda Hermanas Carvia, en honra de Amalia Carvia Bernal e a súa irmá Ana.^[20][21]