En 2012 contaba cunha poboación de 1.300 habitantes.
Toponomía
O nome da localidade parece vir da palabra árabe Al-farnat, cuxo significado é "muíño de fariña". De feito, xa aparece documentada a referencia a Alfarnate no século X como forte zona de produción de fariña. Nunha localidade veciña, Alfarnatejo, pódense ver dous muíños de fariña que traballaban coa auga do regueiro.
Xeografía
Situado no norte da provincia, é a localidade máis alta (as rúas están situadas a 925 metros sobre o nivel do mar) e o seu termo está completamente rodeado de serras pertencentes ao movemento xeolóxico da Subbética con formacións de dolomías e margocalizas como a Serra de Camarolos polo sueste, a Serra do Jobo, cuxos cumes forman a fronteira do seu termo por oeste e noroeste, co pico do Chamizo (1.641 msnm). O norte xeográfico é tamén, co porto dos Alazores, a divisoria coa Serra de Alhama que a percorre de norte a sueste, coas formacións como o Tajo de las Palomas (1.302 m), para encontrarse no Porto do Sol (1.100 m) coa Serra de Enmedio que a delimita polo sur con picos como o de Vilo (1.415 m), Gallo (1.361 m) e o Morrón de Malinfierno que protexe o lugar polo sur (1.077 m). No medio destas serras de considerable altura, Alfarnate goza dun fermoso val a máis de 900 metros que fai deste un dos máis raros exemplos de vilas de montaña en Andalucía.
Monumentos e lugares de interese
Casas consistoriais
Ermida da Nosa Señora de Monsalud
Insigne Igrexa Parroquial de Santa Ana
Pontes de ladrillo
Política e administración
A administración política do municipio realízase a través dun concello de xestión democrática cuxos compoñentes se elixen cada catro anos por sufraxio universal. O censo electoral está composto por todos os residentes empadroados en Alfarnate maiores de 18 anos e nacionais de España e dos restantes estados membros da Unión Europea. Segundo o disposto na Lei do Réxime Electoral Xeral,[2] que establece o número de concelleiros elixibles en función da poboación do municipio, a Corporación Municipal de Alfarnate está formada por 9 concelleiros.
O sector primario ocupa case o cen por cento dunha economía dedicada case en exclusiva a unha veiga, regada polos seus regueiros, que se cultiva de trigo e dos garavanzos de indiscutible calidade e fama; algúns oliveirais e algo de amendoeira, compleméntanse cunha pequena cabana caprina e ovina. Nos últimos anos explotouse moito o cultivo de regadío en toda a súa variedade, tomates, leitugas, alcachofas, cabaciñas, fabas, pementos, melóns... explotando a auga do subsolo na que a devandita localidade é moi rica. Tamén se foron introducindo algunhas variedades de árbores froiteiras como son as cerdeiras ou as maceiras.