De Reiderwolderpolder waard yn de njoggentjinde iuw yn twa fasen yndike. It westlike part fan 1.170 bunder waard fan 1862 oant 1864 ynpoldere en it eastlike part fan 390 bunder waard fan 1872 oant 1874 ynpoldere. It giet om it yndykjen fan de kwelders fan de Doalert dy't yn de Lette Midsiuwen troch oerstreamings ûnderstrûpt waarden. It nije lân wie tige gaadlik foar it ferbouwen fan nôt. Foar de wetterôffier waard in nije slûs oanlein yn Nieuwe Statenzijl.
It meast eastlike part dat as lêste oanlein waard lei benoarden de Stadspolder (polder fan de stêd) en dy wie alhiel yn besit fan de stêd Grins. Dat part waard ek wol sjoen as in útwreiding fan dy polder, dochs bestjoerlik foel it ûnder de Reiderwolderpolder.
Wetterskip
Tagelyk mei it úteinsetten fan it yndykjen is der it Wetterskip Reiderwolderpolder oprjochte. It hie de feantwurdlikens, njonken dy fan it foltôgjen fan de seedyk en it ûnderhâld dêrfan, ek foar it wetterôffier. It wetter kaam einlings út troch de slûs by Fiemel yn de Iems.
Njonken it ûnderhâld oan de seedyk en de bermsleat, dêr't it wetter troch ôffierd waard, moast it wetterskip ek sân klaaidiken en twa ferhurde diken ûnderhâlde.
Sûnt 2000 falt it gebiet ûnder it wetterskip Hunze en Aa's.
Literatuer
Schortinghuis, S.W. Beknopte geschiedenis van de Reiderwolderpolder, 1862-1912, Wynskoat, 1912
Beknopte geschiedenis van den Reiderwolderpolder, 1862-1937, 1937
Onnes, C.J. Beknopte geschiedenis van de Reiderwolderpolder: 1862-1962, 1962