Marseillako Tenis Elkarteko kidea izan zen. Gutxienez zortzi txapelketa irabazi zituen, lehena Biarritzen 1933an eta azkena Nizan 1947an.[1][2]
1934an Madrileko nazioarteko txapelketetan jokatu zuen,[3] eta Bely Maier eta Bella Dutton espainiarrak nagusitu ziren.[4]
1935eko irailean, Simone eta bere ahizpa Paulette Iribarne izan ziren Donostiako nazioarteko txapelketaren irabazleak. Txapelketa Ondarretan jokatu zen, eta Pepa Chávarrik eta Bely Maierrek osatutako bikoteak irabazi zuen (1/6, 6/2 eta 6/3).[5] Simonek ere irabazi zuen banakakoa, Belgikako Adamson txapeldunari (6/4, 3/6 eta 6/2) irabazita. Titulu horrek bi urte geroago Roland Garroseko finalerdietara eraman zituen ibilbide luze baten hasiera izan zen.[4]
1942an, Frantziako rankingeko lehen postuan egon zen, eta urtebete geroago, Frantziako txapelketako emakumezkoen banakako txapelketa irabazi zuen. Vichyren erregimenak sortu zuen txapelketa, Roland Garros txapelketaren ordez. Azkenean, Alice Weiwersi irabazi zion finalean.[6][7]
1945ean, binakako partida irabazi zuen Paulette ahizparekin, eta Lolette Payot suitzarraren aurka galdu egin zuen Frantziako Txapelketako finalean.[8][9]
Wimbledonen izan zuen parte-hartze bakarra 1946an izan zen, Joan Curryren aurka galdutakoa.
Bizitza pertsonala
1937 eta 1938 bitartean Louis Lafargue frantsesarekin ezkondu zen. Bere ahizpa Paulette (Paulette Fritz, ezkondu ondoren) ere tenis-jokalaria izan zen, eta 1956an Paulette Fritz-Iribarne izenarekin 'Eskola-umeek ezagutzen ez zuten euskal pilota'-ren kirolari buruzko artikulu bat idatzi zuen.[10]
