Prismatikoak urrutiko objektuak ikusteko tresna optiko binokularra, hau da, bi leiarrek osaturikoa. Bi leiarrei esker, prismatikoek gizakiaren begien ikusmen estereoskopikoa ahalbidetzen dute.
Funtzionamendua
Begi hutsez ondo ikusten ez diren objektuak urrutira ikusteko balio du tresna honek. Argiak lenteak zeharkatzen dituenean lortzen da hedapena. Prismek irudia zuzentzen dute posizio egokian jarriz, barne-islapen osoaren printzipioaren bidez, teleskopioek ez bezala, alderantziko irudia erakusten baitute. Tradizioz, modelo gehienek bi prisma "porro" erabiltzen dituzte. Kamera bakoitzeko okularra ez dago objektiboarekin lerrokatuta, eta prismak argia S forman islatzen du okularrerantz.
Eredu askok okularren arteko distantzia erabiltzailearen aurpegira egokitzeko aukera ematen dute. Irudia enfokatzeko biratzen den fokuratze-gurpil bat ere badute. Oro har, eskuineko okularrak dioptrika zuzentzen duen eraztuna du, eta biratu egiten da ezkerreko okularrean dioptria desberdina lortzeko eta bi begiekin behatutako irudia are gehiago hobetzeko.
Gainera, teleskopio errefraktore txikiak direnez, euste-hodia laburtzeko eta alderantzizko ikusmena saihesteko prisma sistema bat dutenez, teleskopio batek baino ahalmen txikiagoa dute handitzeko, baina ikuseremu handiagoa dute. Bibrazioak saihesteko argazki-tripode batean finkatzea komeni da.
Binokularrek lenteak eta prismak konbinatzen dituzte irudiak handitzeko. Lenteek argia bideratzen dute eta handitutako irudia behatzailearen begietara bideratzeko aukera ematen dute.
Prismei esker, irudiak bi begietatik bereizitako ardatzetatik atera daitezke, ikusten denaren sentsazio estereoskopikoa edo erliebekoa handituz. Lente edo prismek argi guztia xurgatzen dutenean, prismek irudi bihurtzen dute, eta irudi hori handitu egingo da urrutiegi dauden eta giza begiarekin bereizi ezin diren gauzak behatzeko. Horri guztiari estereoskopio deitzen zaio, prismatikoek edo binokularrek informazio bisuala bildu eta 3D irudi bat transmititzeko erabiltzen duten teknika hain zuzen ere.
