Zuzenbidean, fede ona edo onustea^[1] (latinez: bona fides) zuzenbidearen printzipio orokor bat da, hau da, gai, egitate edo iritzi, jabetza-titulu edo jokabide baten zuzentasunari buruzko uste sendoa. Epaiketa, kontratu edo egintza juridiko batean interesa duten alderdiei jokabide zuzena eta zintzoa izatea eskatzen die.

Artikulu hau zuzenbideari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.