Oharra: Wikipediak ez du mediku aholkurik ematen. Tratamendua behar duzula uste baduzu, jo ezazu sendagilearengana.

Neuroleptikoa edo antipsikotikoa^[1] droga psikoaktibo bat da, kontzeptualki psikosiak kudeatzeko erabilia; eskizofrenia eta desoreka bipolarra, zehazki. Eragin terapeutikoa haluzinaziora, eldarniora eta pentsamendu desordenatura bideratuta dago.

Lehenengo belaunaldikoak edo antipsikotiko tipikoak 1950eko hamarkadan sortu ziren (adibidz, Haloperidol). Hala ere, praktika klinikoan, 20 urte geroago arte ez zen sartu lehendabizikoa, Klozapina. Atipikoak edo bigarren belaunaldikoak berrikiago garatuz joan dira, eta serotoninaren hartzaileetan ere eragina daukate. Bi multzokoek dopaminaren gainean eragiten dute.

Albo-ondorioak kontuan hartzekoak dira: batez ere, mugimenduaren asaldurak izatea eta pisua irabaztea.

• Lehenengo belaunaldikoak (tipikoak):
  • Butirofenonak: haloperidol
  • Fenotiazinak: klorpromazina, lebomepromazina, flufenazina, tioridazina.
  • Tioxantenoak: flupentixol, zuklopentixol.
  • Beste batzuk: klotiapina.

• Bigarren belaunaldikoak (atipikoak): klozapina, olantzapina, ketiapina, errisperidona.

• Eskizofrenia
• Desoreka bipolarra
• Dementzia
• Beste batzuk: Delirium, nahasmendu obsesibo-konpultsiboa, estres postraumatikoa, pertsonalitate asaldura , Tourette sindromea eta autismoa.

Eragin desiragaitz ugari eta ohikoak dituzte mota honetako sendagaiek, tratamenduak uzteko arrazoia dena sarritan. Maizen agertzen direnen artean honakoak:

• Estrapiramidalak (bereziki lehenengo belaunaldikoekin eta paziente gazteagoengan: akatisia, distonia, parkinsonismoa, ikara).
• Sedazioa edo logura (ohikoa Klozapina, Olanzapina, Ketiapina edo Klorpromazinarekin; kasu batzuetan onuragarria izan daitekeena eta bilatzen dena).
• Buruko mina, zorabioa.
• Antikolinergikoak (ohikoagoa Olanzapina eta Klozapinarekin).

• Psikoanaleptiko
• Sindrome neuroleptiko gaizto