Josefina Díaz de Artigas
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Josefina Díaz González
Jaiotza	Argentina, 1891
Herrialdea	Argentina  Espainia
Heriotza	Madril, 1976 (84/85 urte)
Hobiratze lekua	La Almudenaren hilerria
Familia
Ezkontidea(k)	Santiago Artigas (en)
Haurrideak	ikusi Manuel Díaz González (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	aktorea

Josefina Díaz González edo Pepita Díaz (Argentina, 1891 – Madril, 1976) argentinar antzerki-aktorea izan zen, Espainian bizi zena. Antzerkiko dama handienetako bat izan zen, mendearen lehen herenean, Margarita Xirgu eta Rosario Pinoren garaikoa.^[1][2]

Concepción González eta Manuel Díaz de la Haza aktoreen alaba eta Manuel Díaz González aktorearen arreba.

María Guerrero eta Fernando Díaz de Mendoza konpainietan trebatu zen, eta, besteak beste, Luis Fernández Ardavínen La dama de armiño (1922) eta Oscar Wilderen El abanico de Lady Windermere (1920) estreinatu zituen. 1924tik aurrera hasi zen nabarmentzen, Jacinto Benaventeren Lecciones de buen amor estreinatu eta Álvarez Quintero anaien El genio alegre interpretatu zuenean. Urtebete geroago, autore horiek harengan konfiantza izan zuten La boda de Quinita Flores filma estreinatzeko.

Bere senarrarekin, Santiago Artigasekin, konpainia propioa osatu zuen, eta, besteak beste, Eduardo Marquinaren Fruto bendito, (1927), Manuel eta Antonio Machadoren Juan de Mañara (1927) eta atzerriko autoreen lanak estreinatu zituen, hala nola Henrik Ibsenen Casa de Muñecas (1929), eta Ladislas Fodor Atrévete, Susana (1929).

1930eko hamarkadaren hasieran, Manuel Colladorekin elkartu zen profesionalki, eta, beste edozein interpretazioren gainetik, Federico García Lorcaren Bodas de sangre filmaren estreinaldia nabarmendu zen, Amelia de la Torrek ere parte hartu zuela. Nuestra Natacha (1935) eta Prohibido suicidarse en primavera (1937) estreinaldiak ere aipa daitezke, biak Alejandro Casonarenak.^[2]

Espainiako Gerra Zibilaren hasieran, Hego Amerikara joan zen, eta han 1939ra arteko bira egin zuen. Amerikan zegoela, 1951n Montevideoko Arte Dramatikoaren Eskolako irakasle izendatu zuten, eta lan horretan 1954 arte egon zen.

Espainiara itzultzean, José Tamayok eskaturik, Arthur Milleren La muerte de un viajante (1952) estreinatu zuen, eta, ondoren, 1970eko hamarkadara arte, Anton Txekhoven El jardín de los cerezos (1960) José Luis Alonsok zuzendua, Lillian Hellmanen La calumnia (1961), Juan José Alonso Millánen Carmelo Chejoven edo Valle- Inclánen Ligazón (1966).^[2]

Zineman ez zuen lan askorik egin, izenburu gutxi batzuetara murrizten da bere lana. Honako hauek nabarmentzen dira: Eusebio Fernández Ardavínen Un bandido en la sierra (1927), Santiago Artigas, Manuel Dicenta eta Emilio Mesejorekin batera; Luis César Amadoriren Un trono para Cristy (1960); La prima Angélica (1974) eta Cría cuervos, biak Carlos Saurarenak. ^[3]

1976ko abenduan hil zen Madrilen.^[4]