Hatz-marka genetikoa (DNA proba edo DNA analisia ere deitzen zaio) espezie bereko indibiduoak bereizteko erabiltzen den teknika da, bere DNA laginak erabiliz. Bere asmakizuna Leicesterreko Unibertsitateko Alec Jeffreys doktoreari zor zaio, 1984an bere teknika berriaren aurkeztu baitzuen.^[1] Auzitegiko medikuntzaren lehen emaitza praktikoak Colin Pitchfork kondenatu zuen hainbat hilketen errudun gisa.^[2]

Teknikaren oinarria da bi gizakik DNA sekuentzia oso berdina dutela, eta bi gizabanako bereizteko, minisatelite edo VNTR izeneko sekuentzia oso aldakorren errepikapena ustiatu daiteke. Litekeena da loturarik ez duten bi gizakik minisatelite kopuru bera izatea locus jakin batean. Profilen SSR/STR delakoan, polimerasaren kate-erreakzioa (PCR) hainbat lekutan gertatzen diren errepikapenen kopurua detektatzeko adina DNA lortzeko erabiltzen da. Ausaz sortzeko aukera oso gutxi dituen aukeraketa bat egin daiteke, biki berdinen kasuan izan ezik, profil genetiko berberak izango baitituzte.

Hatz-marka genetikoa auzitegiko medikuntzan erabiltzen da, susmagarriak odol, ile, listu edo hazi laginekin identifikatzeko. Kondenatuen zenbait errugabetze ere eragin ditu. Beste zenbait aplikaziotan ere erabiltzen da, hala nola, giza hondakinen identifikazioa, aitatasun-probak, organo-emateen bateragarritasuna, basa-animalien populazioen azterketa eta elikagaien jatorria edo osaera ezartzea. Historiaurreko gizakien migrazioei buruzko hipotesiak sortzeko ere erabili da.

Mikrosateliteek beste genomako zatiek baino aldakuntza handiagoa dute; izan ere, haietan, errepikapen desberdineko sekuentziak daude, eta birkonbinazio-maila desberdina dute, locusaren ezegonkortasuna dela eta.