Esker bat gailur luze, estu eta bihurgunetsua da, batez ere hareaz eta legarrez osatua, nahiz eta, bere eraketaren amaieran, tamaina guztietako sedimentuekin osatzen den esker hori, tontor luzanga homogeneoagoa eginez. Gailur horiek glaziarretako ura eramaten duten ibaiek metatzen dituzte, eta, normalean, izotz-masa glaziar baten azpian egoten dira. Ura eroateko gaitasuna izotzarena baino askoz txikiagoa denez, glaziarra desagertzean erliebea alderantzikatuta geratzen da, eta antzinako ur-ibaia da esker bera osatzen duena, eta antzinako ibaiertzak deprimituta geratu dira, glaziar zaharra osatzen zuen izotzaren pisuaren eta higaduraren eraginez.