Dantza modernoa gorputz adierazpen artistikoa da, dantzarien interpretazioan eta koreografoen ikuspegian oinarritzen dena. Mugimenduek jendeari transmititu nahi zaizkion sentimendu eta emozioak erakusten dituzte, interpretazio librearen bidez. Dantza horrek ez du zerikusirik dantza klasiko edo balletarekin, ez baititu balletaren irizpide eta arauak betetzen, eta bere pauso eta mugimendu propioak sortzen baititu.[1]
Dantza modernoak gaur egungo estilo asko biltzen ditu, batzuk zaharragoak, hala nola Funky edo Hip hopa, eta beste batzuk berritzaileagoak, hala nola locking, pooping, new style, krump, street dance, breakdance...[2]
Hastapenak
XX. mendearen hasieran, munduan aldaketa handiak hasi ziren gizartean, politikan eta ekonomian. Nekazaritza-aroa atzean geratu zen Europako herrialde askotan eta Estatu Batuetan. Bai Europako bai Ameriketako Estatu Batuetako dantzariak dantza berriekin esperimentatzen hasi ziren, ezarritako arauetatik kanpo.[2]
Dantzari horiek giza esperientziaren konplexutasuna adierazteko gai den arte gisa landu zuten dantza, bere emozio, kontraesan, gatazka eta ondoeza guztiekin. Ordura arte ezagutzen ziren dantzekin alderatura oso bestelako dantza mota bat asmatu zen. Dantza modu berri horri dantza modernoa deitu zitzaion.
Ezaugarriak
Dantzariak grabitatearen indarrarekin jolasten du. Gorputzaren pisua erabiltzen du mugimendu-dinamika desberdinak sortzeko. Hainbat mailatako mugimenduak egiten ditu, eta une desberdinetan aurkitzen du oreka-puntua. Oreka galdu eta berreskuratzen du, lurrera erortzen da eta jauziak egiten ditu.
Dantzariak lurra erabiltzen du koreografiaren zati gisa.
Mugimendu naturalak eta libreak. Ia teknika guztiek malgutasunean oinarritzen dituzte mugimenduak.
Mugimenduak arnasketarekin koordinatzen dira.
Abesti eta estilo bakoitzak bere erritmo propioa du. Koreografia musikaren erritmora egokitzen da.
Dantza modernoko estiloak
Dantza modernoaren barruan beste dantza estilo batzuk aurki ditzakegu. Ezaugarri desberdinetakoak dira, baina guztiek jatorri bera dute, baina denborarekin bide desberdinetatik eboluzionatu egin dute.[3]
Funky: hasieran jazz mota bat zen, baina urteen poderioz bere bidetik eboluzionatu egin zen. Gaur egun, hainbat musika-estilo izendatzeko erabiltzen da funkya.
Locking:[4] estilo hori funkytik dator, eta eskuak eta oinak azkar mugitzean datza, hanketako eta aldakako mugimendu geldoekin konbinatuta. Dantza-pausuak oso erritmikoak izan ohi dira.
Popping:[4] muskuluen uzkurduran oinarritzen da, mugimendu robotiko bat sortzeko, etengabe abestiaren erritmoan eta jarrerak eta mugimenduak konbinatuz.
Dantza urbanoa edo Street dance: dantza estilo horiek deskribatzeko erabiltzen den terminoa, berez dantza sozialak baitira, inprobisazio handikoak eta ikuslearekin eta dantzariekin harreman handikoak. Dantza urbanoa estilo askoren bat-egitea eta konbinazioa dela esan liteke. Hiri-dantzaren estiloa da, eta New Yorken agertu zen XX. mendearen azken laurdenean. DJek jartzen zituzten break-erritmoetan aritzen ziren dantzari gutxi haiengandik sortu zen. DJ Kool Herc izan zen oso berezia horretan, iraultzailea eta berritzailea.
.jpg)
