Carmen Rigalt Tarragó[1] (Vinaixa, Lleida, 1949) lleidar kazetaria eta idazlea da.[2][3]
Bizitza
Prentsa idatzia
Nafarroako Unibertsitatean Kazetaritzan lizentziatu ostean, Pueblo egunkarian hasi zuen bere ibilbide profesionala, 1971n. Dedikazio hori kolaborazioekin uztartu zuen, 1976tik, Viva aldizkarian.
1977an, Informaciones egunkariak kontratatu zuen, eta, urtebete geroago, Libera emakumeen aldizkaria zuzendu zuen.[4] 1992an zutabe bat idazten hasi zen El Mundo egunkarian.[5] Diez Minutos aldizkariarekin ere kolaboratu izan du.
2001ean, Madrilgo Probintzia Auzitegiak absolbitu egin zuen Alejandro Sanz abeslariak leporatu zion ohorearen kontrako esku-sartze delituarengatik, El Mundo egunkarian homosexuala izatea egotzi zion eta. Epai hori 2008ko irailean baliogabetu zuen Auzitegi Gorenak, eta Carmen Rigalt, Miguel Angel Mellado El Mundo egunkariko igandeko aldizkariko zuzendaria eta Unidad Editorial (El Mundo argitaratzen zuen enpresa) zigortu zituen Alejandro Sanzi 30.000 euroko kalte-ordaina ematera, eta zigor epaia berretsi zen lehen instantzian.[6]
2018ko azaroaren 28an, artikulu bat argitaratu zuen “El Mundo” egunkarian, non konparatzen zituen Madril erdiguneko ibilgailuen trafikoa antolatzeko plana eta Varsoviako ghettoa, xenofobotzat eta antisemitatzat jo zutena.
Azpiatalburuko testua
Telebista
Telebistan, 1991 eta 1996 bitartean, Pasa la vida saioan parte hartu zuen. Maria Teresa Camposek Televisión Españolan gidatzen zuen goizeko magazin horretan, Rosa Villacastínekin batera, aktualitateari buruzko iruzkin-atal bat egin zuen. Telecinco kateko Día a día eta Cada día Antena 3 kateko saioetan tertulia politikoan parte hartu zuen.
2007az geroztik, Telecincoren bihotzek prentsari buruzko hainbat saiotan parte hartu du noizean behin, hala nola Hormigas blancas, Nada es igual eta Sálvame.
Literatura
1997an argitaratu zuen Mi corazón que baila con espigas izenburuko lehen eleberria, eta horrekin finalista geratu zen Planeta sarian.[7] Gero, La mujer de agua eleberria eta Diario de una adicta a casi todo saiakera argitaratu zuen.[8]
Argitaratutako liburuak
- Yo fui chica de alterne (1976)
- Mi noche de bodas (1977)
- La vida empieza en lunes (1996)
- Cosas de mujer (1997)
- Mi corazón que baila con espigas (1997)
- La mujer de agua (2000)
- Diario de una adicta a casi todo (2002)
- Todas somos princesas y otras crónicas de la vida cotidiana (2004)
- ¡Socorro!: me estoy pareciendo a mi madre (2005), Rosa Villacastínekin batera
- Noticia de mi vida (2021)[9]
Bizitza pribatua
Antonio Casado kazetariarekin ezkonduta dago, eta bi seme-alaba ditu; bata Antonio Casado Rigalt da, karrerako diplomatikoa, eta bestea Daniel Casado Rigalt idazle eta arkeologian aditua
Erreferentziak
Kanpo estekak
