Carlos Barral Agesta (Bartzelona, 1928ko ekainaren 2a-Ibidem, 1989ko abenduaren 12a) gaztelaniazko poeta, argitaratzaile eta Kataluniako Sozialisten Alderdiaren eskutik Espainiako senataria izan zen.
Biografia
Bartzelonako Unibertsitatean Zuzenbidean lizentziatu zen 1950ean. Literaturan 50eko hamarkadako literatur belaunaldiko espainierazko poeta katalanen taldean sartu zuten (José Batllók Antología de la nueva poesía española (1968)) Jaime Gil de Biedma, José Agustín Goytisolo eta Pere Gimferrer poeta katalanekin batera. Bere lehen poemak Aguas reiteradas izenburuarekin inprimatu ziren. Era berean, alemaniar poesiari buruzko kritika artikuluak idatzi zituen etaRainer Maria Rilkeren Sonetos de Orfeo liburua argitaratu zuen. Dena dela, bere lehen liburu poetiko garrantzitsua Metropolitano (1957) izan zen.
Yvonne Hortet Bartzelonako goi burgesiako alabarekin ezkonduta, bost seme-alaba izan zituzten (Dánae Barral itzultzaile, ilustratzaile eta enpresaria, Dario Barral eskultorea, Marco, Alexis eta Yvonne). Bere bizitza oso lotuta egon zen itsasoarekin eta Tarraconeko Calafell kostaldeko herriarekin, bertan denboraldi luzeak ematen baitzituen.[1]
1911n bere gurasoek Seix Barral argitaletxea sortu zuten. Carlos Barralek testuliburuen enpresa familiarraren buruzagitza hartu zuenean, helbide berri bat inprimatu zion, Espainia eta Amerikaren arteko erreferentzia literario gisa, berrogeita hamar, hirurogei eta hirurogeita hamarreko kultura aurrerakoiaren klasikoak editatuz. Jaime Salinas Bonmatíren laguntzaz, nazioarteko edizioko sari bat sortu zuen, bestetik, Formentor saria alegia.[2] Argitaratzaile gisa Boom Latinoamerikarraren bultzaileetako bat izan zen, Mario Vargas Llosa, Alfredo Bryce Echenique edo Julio Cortázar bezalako egileen lanak zabalduz, nahiz eta Gabriel García Marquezen Cien años de soledad eleberria argitaratzeari uko egin.[3]
Politikan ere aritu zen PSC-PSOE alderdiaren eskutik; Tarragonako senatari izatera iritsi zen 1982an,[4] eta, 1986tik, Europako parlamentaria izan zen ere bai. 1989an, Bartzelonan hil zen. Calafellen, haren oroimenez, museo-etxe bat dago.[5]
Lanak
Olerkia
- Las aguas reiteradas (1952)
- Metropolitano (1957)
- Diecinueve figuras de mi historia civil (1961)
- Usuras (1965)
- Figuración y fuga (1966)
- Informe personal sobre el alba (1970)
- Usuras y figuraciones (1973)
- Lecciones de cosas: Veinte poemas para el nieto Malcolm (1986)
- Antología poética (1989)
- Poesía completa (1998)
Artikuluen bildumak
- Observaciones a la mina de plomo, Barcelona: Lumen, 2002.
Argazki-liburuak
- Catalunya des del mar (1982)
- Catalunya a vol d'ocell (1985)
Memoriak
- Años de penitencia (1975)
- Los años sin excusa (1978)
- Cuando las horas veloces (1988)
- Memorias; José María Castellet eta Alberto Oliarten hitzaurreak, Bartzelona: Península, 2001 (aurreko liburuen edizio ososa).
- Los diarios / 1957-1989 (1993).
- Almanaque (1999, elkarrizketa guztiak).
- Memorias de infancia, ez osatuak eta argitaratu gabeak.
Eleberriak
- Penúltimos castigos (1983, eleberri autobiografikoa).
- El azul del infierno (osatu gabe).
Itzulpenak
Erreferentziak
Kanpo estekak
.svg){kind=small}
