Ferroleko itsadarrean dagoen Mugardos herrian jaio zen Alderdi Komunistako kide gaztea izan zen Amada García. Militante aktiboa zen, eta emakumeek gutxitan egiten zituzten lanak egin zituen. Horrek eskandalua eragiten zuen gizarteko sektore erreakzionarioetan.[9]
Ibilbidea
Estatu-kolpea eta errepresioa
Falangistek eta militarrek, 1936an Francisco Franco jenerala buru zuen estatu-kolpearen protagonistek, boterea eskuratzeak, Ferrolen eskualdean ez ezik, Galizia osoan ere errepresio-plan gogor eta zabala eragin zuen. Ehunka pertsona hil ziren epaiketarik eta legezko prozedurarik gabe, arrazoi politikoengatik.[10]
Amada Garcíaren atxiloketa eta heriotza
Amada haurdun zegoela atxilotu zuten, eta, horren ondorioz, gerra-kontseiluak heriotza-epaiaren aplikazioa atzeratu egin zuen, Gabriel semea jaio arte. Ferrolgo Emakumeen Kartzelan egon zen, erditu zen arte. 1937ko urriaren 31n, Ferrolgo Karitate Ospitalera eraman zuten, eta hantxe geratu zen.
Laurogeita zortzi egun geroago, 1938ko urtarrilaren 27an, San Felipe gaztelura eraman zuten, Ferrolgo itsasadarraren ertzean dagoen espetxe militar batera. Han fusilamendu-pelotoi batek exekutatu zuen, 1938ko urtarrilaren 27an; egun berean, eskualde bereko beste zazpi pertsona ere exekutatu zituzten: Mugardosko Juan José Teixeiro Leira, José María Montero Martínez, Ángel Roldos Gelpi, Antonio Eitor Caniça; Aresko Ramón Rodrigues Lopés, Jaime Gonçales Peres eta Cabanasko Germán Lopes García.[11]
Gerra-kontseiluak irregulartasunak zituen, hala nola, lekuko analfabetoek sinatutako adierazpen faltsuak eta defentsaren lekukoentzako mehatxuak eta isunak. Ahozko iturriek esan zuten presoen artean elkartasun-mugimendua izan zela Amada Garcíaren fusilamendua saihesteko.[11]
Amada García Galiziako memoria historikoan
Amada García Rodríguezen alaba nagusia moja egin zen. Jaioberria, berriz, Gabriel, aitonari eman zioten eta, ondoren, Antonio Valerio Cabralek eta Mercedes García Rodríguezek hazi zuten. Amadaren Eiris ahizpa monasterioan sartu zen (Karmeldar Oinutsen klausura moja gisa), eta amaren lagun bat, María José Leira,* Galiziatik alde egin zuen, bandera komunista bat izateagatik heriotza-zigorra parkatu ondoren; eta eskualdeko eskolako maisua zen senarra fusilatu zuten.
Amadaren semea, Gabriel, ama erahildako lekua, gazteluko harresia bisitatzen du urtero. Han, ama fusilatu zuten lekuan salaketa eta gertatutakoa zabaltzen jarraitu du. Horrez gain, gaur egungo erakundeek Galiziako faxismoaren biktimentzako aintzatespen falta erakusten dute.
Aintzatespena
Ferroleko Francisco Leira historialariak Los nadies de la Guerra de España (Akal) liburuan, borrokak trunkatutako eta errepresio frankistak ahaztutako bizitza anonimo batzuk (besteak beste, Amada García) ikertu eta azaldu ditu, trantsizio-prozesuak bere gain hartu zituen gabeziei buruz gogoeta egin bitartean. Trantsizio-prozesuan ez zen justizia egin biktima horiekin, ez bando batean ez bestean.[12]