2006an Madrilera joan zen bizitzera eta Hezkuntza eta Zientzia Ministerioko "Emakumeak eta Zientzia" Berdintasun Unitatean sartu zen (2006-2008) aholkulari tekniko gisa.
2008tik 2011ra Espainiako Gobernuko lehen presidenteordearen kabinete aholkularia izan zen (2008-2011) María Teresa Fernández de la Vega-rekin .
2012az geroztik Parlako Humanejos Institutuko irakaslea eta Filosofia Saileko burua da.[3]
Asturiaseko Emakumeen Institutuko Gobernu Kontseiluko kidea eta María Zambrano Filosofia Espainiar Elkarteko idazkaria ere bada.
Pentsamendu
Bere ikerketa-ildoak XIX. mendeko alderdi sozial, politiko eta moralak eta feminismoaren historian izandako eragina; feminismoa filosofia politiko gisa; eta egungo demokrazia eta haren hobekuntza dira.
Berdintasun politiketan eta parte-hartze politikoan aditua, Oviedoko Unibertsitateko El camino hacia la paridad ikerketa proiektuaren parte da. Lan ugari argitaratu ditu instituzioetan emakumearen ordezkaritza politikoari eta alderdi politikoetan kuotak aplikatzeari buruz, zifrekin erakutsiz nola aldaketek diputatuei galarazten dieten beren taldeetan lidergoa finkatzea eta nola - Miyaresek salatzen du - "Gizonak ordezkaezinak eta emakumeak trukagarriak diren".[4] ""La paridad como derecho" liburuan (2007)[5] bertan, Diputatuen Kongresuaren lehen zazpi legegintzaldietako egoera aztertzen du.
Miyaresek parekotasunak izaera demokratikoa duela argudiatu du berdintasun-printzipio gisa, eta gogorarazi du erabateko demokraziaz hitz egin ahal izateko, boto indibidualizatuaren, alderdien eta hauteskunde-aldien aniztasunaren irizpideak betetzeaz gain, ordezkagarritasun-akatsak ere zuzendu behar direla.[6]
Defendatu zuen feminismoa liberalismoak eta sozialdemokraziak izan zuten errealitatearen eraldaketaren zentzu bera duen teoria politikoa dela.
Miyaresen lanaren beste ardatz bat erlijioak emakumeen eskubideetan duen eragina da. Erlijioa balio predemokratikoetan oinarritzen dela salatzen du (fedea, itxaropena eta karitatea), eta balio horietatik ezin dela gizarte demokratikorik antolatu.[7][8]
Sabel alokatzea
Alicia Miyaresek askotan adierazi du sabel alokatzeari edo haurdunaldi subrogatua ere esaten zaionari buruz duen iritzia.[9] Filosofoak feminismoan oinarrituta adierazten du gai honi buruzko bere pentsamendua.
Beste zenbait filosoforekin batera, Amelia Valcárcel eta Victoria Camps-ekin, besteak beste, eta mugimendu feministaren zati baten babesarekin, 2015ean No somos vasijas[10] manifestuarekin bat egin zuen, non aldarrikatzen den emakumea ez dela tratatu behar hirugarrenentzako produktuen fabrika gisa, eta, harago, gaitzetsi egiten dira kontratu bat sinatu ondoren emakumea biktima duten loturak eta, besteak beste, haurraren bizitzaren inguruan hartutako erabakien gainean duen ahalmen-gabezia. Ana de Miguel, Alicia Puleo filosofoak edo Soledad Murillo soziologoak ere bat egin zuten mugimendu honekin.[11]
Bere karreran teoria aktibismo politikoarekin uztartu du.
Espainiako abortuaren legearen aldaketen aurka 2014ko otsailaren 1ean Madrilen antolatutako "askatasunaren trenaren" manifestazioan Diputatuen Kongresuan entregatutako Porque yo decido manifestuaren egilea izan zen.
2016ko otsailean, Urrezko Comadre sari berezia jaso zuen El Tren de la Libertad testuagatik, Les Comadres Tertulia Feministagandik.[12]
Argitalpenak
Liburuak
2016: Sin género de dudas. Rosa María Rodríguez Magda (ed.), Biblioteca Nueva, 2015. La revancha del patriarcado, pp. 115-135.
2012: «Modelos de democracia», en Roberta Johnson y María Teresa de Zubiaurre (coordinadoras): Antología del pensamiento feminista español: (1726-2011), 2012, {{ISBN|978-84-376-3000-7}}.
2011: «Laicismo: mujeres, Iglesia católica y educación», en Aprender sin dogmas: enseñanza laica para la convivencia, Europa Laica, ISBN 8-84-937552-6-3.
2008: «Educación y sexualidad», en Rosa Cobo Bedía (coord.): Educar en la ciudadanía: perspectivas feministas, {{ISBN|978-84-8319-346-4}}.
2008: «Democracia participativa, ciudadanía de las mujeres y paridad», en Hacia una agenda iberoamericana por la igualdad, {{ISBN|978-84-323-1358-5}}.
2006: «Multiculturalismo, coeducación y ciudadanía», en Rosa Cobo (coord.): Interculturalidad, feminismo y educación. La Catarata.
2005: «El sufragismo», en Celia Amorós y Ana de Miguel (coord.): Sufragismo y teoría feminista, de la Ilustración a la globalización I, Minerva, {{ISBN|8488123531}}.
2003: Democracia feminista, Cátedra.
2002: Nietzsche o la edad de la comparación, Trabe.
1994: «El sufragismo» en Celia Amorós (coord.): Historia de la teoría feminista, Instituto de Investigaciones Científicas.
Artikuluak
2011: «Derechos sexuales y reproductivos de las mujeres en América Latina», en la revista Pensamiento iberoamericano, n.º 9, 2011 (ejemplar dedicado a feminismo, género e igualdad). ISSN 0212-0208.
2008: «El avance de España en políticas de igualdad», en Le Monde diplomatique en español, n.º 152, ISSN 1888-6434.
2007: «La paridad como derecho», en la revista Labrys, n.º 10. Ana de Miguel (coord.): Dossier España.
2002: «Réquiem de la mujer», introducción
1999: «El manifiesto de Séneca Falls», en revista Leviatán, n.º 75. ISSN 0210-6337.[13]
1997: introducción del libro La Biblia de la mujer, Cátedra.
1995: «La década del “tú mismo”», en revista Leviatán.
1994: «Los buenos sentimientos», en revista Deva.
1990: «El discurso del poder: la igualdad», en revista Leviatán, n.º 41, ISSN 0210-6337.
