La Rus-Turka Milito de 1828-1829 estis armita konflikto inter la Rusa Imperio kaj la Otomana Imperio post la Milito de la Greka Sendependiĝo. La milito komenciĝis kiam la sultano, enkolerigita pro la partopreno de Rusio en la Batalo de Navarino, li fermis la Dardaneloj la transiron de rusaj ŝipoj kaj revokis la Kunveno de Akkerman (1826).

La milito finiĝis per la Traktato de Adrianopolo, kaj ĝi estis grava venko por Rusio kaj plia paŝo en la dekadenco de la Otomana Imperio. Rusio ricevis la plejparton de la orienta marbordo de la Nigra Maro kaj la enfluejo de la rivero Danubo. Turkio agnoskis la rusan suverenecon de Kartvelio kaj parto de la nuna Armenio. Rusio havis la permeson okupi Moldavion kaj Valaĥion ĝis kiam Turkio estus paginta altan damaĝkompenson. Krome Serbio atingis aŭtonomion. La problemoj pri la mallarĝo de Dardaneloj estis solvata post kvar jaroj, kiam ambaŭ imperioj subskribis la Traktato de Unkiar Skelessi.

• Османская империя: проблемы внешней политики и отношений с Россией. М., 1996.
• Шишов А.В. Русские генерал-фельдмаршалы Дибич-Забалканский, Паскевич-Эриванский. М., 2001.
• Шеремет В. И. У врат Царьграда. Кампания 1829 года и Адрианопольский мирный договор. Русско-турецкая война 1828–1829 гг.: военные действия и геополитические последствия. – Военно-исторический журнал. 2002, № 2.