La apartigo de eklezio kaj ŝtato estas filozofa koncepto por difinado de politika distanco en la rilato inter religiaj organizoj kaj la nacio-ŝtato. Precipe, la esprimo rilatas al la kreado de laika ŝtato (kun aŭ sen laŭleĝe eksplicita eklezi-ŝtata apartigo) kaj al malestablo, la ŝanĝiĝado de ekzistanta, formala rilato inter la eklezio kaj la ŝtato.[1]
En socio, la grado de politika apartigo inter la eklezio kaj la civila ŝtato estas determinita per la laŭleĝaj strukturoj kaj ĝeneralaj laŭleĝaj vidoj kiuj difinas la bonordan rilaton inter fakorganizita religio kaj la ŝtato. La principo de la plena konkurenco proponas rilaton en kiu ambaŭ politikaj unuoj interrilatas kiel apartaj organizoj sendepende de la aŭtoritato unu de la alia. La strikta apliko de sekulara principo de Laikeco (sekulareco) estas uzita en Francio, dum laikaj socioj, kiel ekzemple Danio kaj Britio, konservas formon de konstitucia rekono de oficiala ŝtata religio.[2]
