Βασιλιάς με τους ευγενείς και την εκκλησία στην εξουσία
Σαν νέος άντρας ήταν πιθανότερος επόμενος διάδοχος στον θρόνο και δούκας της Εσθονίας, αρχικά υποστήριξε τον αδελφό του Έρικ ΣΤ΄ σε όλες τις επιλογές του όπως η σύλληψη του αρχιεπισκόπου Τζένς Γκράντ (1294) αλλά αργότερα στράφηκε εναντίον του με αποτέλεσμα την εποχή του θανάτου του (1319) βρισκόταν στην εξορία.
Οι ευγενείς της Δανίας οι οποίοι ήθελαν έναν αδύναμο και ανίκανο βασιλιά για να τον έχουν του χεριού τους εξέλεξαν την επόμενη χρονιά τον Ιανουάριο του 1320 τον Χριστόφορο.[7] Με την άνοδο του στον θρόνο ο Χριστόφορος υπέγραψε ένα ταπεινωτικό καταστατικό το οποίο αναγνώριζε ότι ο βασιλιάς ήταν σχεδόν διακοσμητικός χωρίς καμιά εξουσία, περνούσαν ολοκληρωτικά στα χέρια των ευγενών και της εκκλησίας. Το καταστατικό ήταν πολύ βαρύ για τον βασιλιά δεν μπορούσε να βάλει ούτε φόρο στους αγρότες αυτό ήταν τώρα δουλειά των ευγενών, κανένας επίσκοπος δεν μπορούσε να καταδικαστεί, να φορολογηθεί, ή να εξοριστεί από τον Δανό βασιλιά παρά μονάχα από τον πάπα, η εκκλησιαστική περιουσία δεν μπορούσε να φορολογηθεί, οι ευγενείς δεν ήταν υποχρεωμένοι να πολεμήσουν για λογαριασμό του βασιλιά τους και ο ίδιος ο βασιλιάς σε περίπτωση αιχμαλωσίας τους έπρεπε να πληρώσει την απελευθέρωση τους. Όλοι οι φόροι και τα πρόστιμα που είχαν επιβληθεί στους ευγενείς και στην εκκλησία από την εποχή του Βάλντεμαρ Β΄ της Δανίας καταργήθηκαν, η πτώση της βασιλικής εξουσίας θα διατηρηθεί στη Δανία μέχρι το 1660.[8]
Ανατροπή και εξορία
Τα επόμενα χρόνια ο Χριστόφορος προσπάθησε να ενισχύσει τη θέση του με πολέμους εναντίον των δουκών και των κομήτων της βόρειας Γερμανίας αλλά όταν επιχείρησε να βάλει φόρους οι ευγενείς και ο κλήρος με επικεφαλής τον κόμη του Χόλσταϊν Γεράρδο Γ΄ εξεγέρθηκαν και τον ανέτρεψαν (1326). Ο Χριστόφορος οδηγήθηκε στην εξορία, την τριετία (1326 - 1329) στον θρόνο ανέβηκε ο νεαρός Βάλντεμαρ Γ΄ της Δανίας ο μοναδικός εκπρόσωπος από τον Οίκο του Άβελ της Δανίας που βασίλεψε στη Δανία αλλά μόνο μια τριετία, επειδή ήταν ανήλικος βασίλευσε υπό την κηδεμονία του ίδιου του Γεράρδου Γ΄ του Χόλσταϊν του αρχηγού των εξεγερθέντων ευγενών ο οποίος ήταν θείος του.
Με την άνοδο του μικρού Βάλντεμαρ στον θρόνο του επιβλήθηκαν νέοι περιορισμοί όπως ότι όλα τα κάστρα στη Σκάνια θα έπρεπε να κατεδαφιστούν και ότι δεν μπορούσε να είναι ταυτόχρονα βασιλιάς της Δανίας και δούκας του Σλέσβιχ, γι'αυτό την περίοδο που ήταν βασιλιάς της Δανίας (1326 - 1329) δούκας του Σλέσβιχ ορίστηκε ο κηδεμόνας θείος του Γεράρδος. Την εξουσία επί Βάλντεμαρ ασκούσε μια ομάδα ευγενών οι περισσότεροι ξένοι, επέβαλαν σκληρούς φόρους που δυσαρέστησαν τους αγρότες, η πρώτη αγροτική εξέγερση στη Σγιέλαν (1328) κατεστάλη άγρια από τον Γεράρδο αλλά η δεύτερη στη Γιουτλάνδη (1329) είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή του Βαλντεράμ Γ΄.
Επαναφορά του Χριστόφορου στη βασιλεία με ανύπαρκτες εξουσίες
Οι συμμαχίες που τον ανέτρεψαν τον Χριστόφορο Β΄ είχαν διαλυθεί, οι ευγενείς βρισκόντουσαν σε εμφύλια σύγκρουση ανάμεσα στον ίδιο τον Γεράρδο Γ΄ του Χόλσταϊν και τον ξάδελφο του κόμη Ιωάννη Γ΄ του Χόλσταϊν ο οποίος ήταν ετεροθαλής αδελφός του Χριστόφορου μέσω της μητέρας τους Αγνής του Βρανδεμβούργου. Οι αγρότες της Σκανίας αδύναμοι και απροστάτευτοι κάλεσαν τον βασιλιά της Σουηδίας Μάγκνους Δ΄ να βασιλεύσει στη χώρα τους, ο Μάγκνους δέχθηκε και η Δανία έπαψε να υπάρχει σαν ενωμένο βασίλειο. Ο Ιωάννης Γ΄ του Χόλσταϊν κάλεσε τον Χριστόφορο να αναλάβει ξανά τον θρόνο της Δανίας,[8] με τη βοήθεια του Ερρίκου του Μεκλεμβούργου και με 2000 οπλισμένους Γερμανούς ιππότες, ο Χριστόφορος επανήλθε αλλά χωρίς πλέον καμιά εξουσία. Η Δανία ουσιαστικά ήταν χωρισμένη ο Γεράρδος κατείχε τη Γιουτλάνδη και τη χειριζόταν σαν να είναι προσωπική του περιουσία, ο Ιωάννης έκανε από την άλλη το ίδιο πράγμα στη Φιονία και στη Σγιέλαν.
Το 1231 ο Χριστόφορος επενέβη σε μια διαμάχη μεταξύ του Γεράρδου και του Ιωάννη υπέρ του δευτέρου με αποτέλεσμα την οριστική του ήττα, σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης του επετράπη μονάχα να κρατήσει τον τίτλο του βασιλιά και να ζήσει σε μια απλή κατοικία στο Λόλλαντ η οποία κάηκε και αυτή από Γερμανούς μισθοφόρους. Ο Χριστόφορος φυλακίστηκε στο κάστρο του Άλχολμ στο οποίο πέθανε συντετριμμένος και ταπεινωμένος τον επόμενο χρόνο.[9]
Μετά τον θάνατο του Χριστόφορου το βασίλειο της Δανίας πέρασε στα χέρια των Γερμανών, έμεινε στην ιστορία σαν ο ανύπαρκτος βασιλιάς που υποθήκευσε τη Δανία στους Γερμανούς.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1300 την Ευφημία, κόρη του Μπόγκισλαβ Δ΄ δούκα της Πομερανίας και παιδιά του ήταν:
.png)
