Η περιοχή του πάρκου κατοικήθηκε στην προϊστορία. Μεταξύ του 12ου και του 14ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας, η περιοχή έγινε ελκυστική για μοναχούς και ιδρύθηκαν πολλά μοναστήρια σε σπήλαια. Ως αποτέλεσμα αυτού, έγινε ένα σημαντικό πολιτιστικό κέντρο. Μετά την κατάκτηση της περιοχής από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, άρχισαν να παρακμάζουν. Τα ερείπια των μοναστηριών αποτελούν πλέον μέρος των λαξευμένων στο βράχο εκκλησιών του Ιβάνοβο, οι οποίες αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, οι οποίες βρίσκονται μέσα στο πάρκο.[3]
Το φαράγγι είναι απομονωμένο, επιτρέποντας τη δημιουργία ενός φυσικού περιβάλλοντος που συνδυάζει χαρακτηριστικά μεσογειακής και κεντροευρωπαϊκής πανίδας και χλωρίδας. Μεγάλο μέρος της περιοχής καλύπτεται από δάση.[4]
Το φυσικό πάρκο αποτελεί σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο. Οι κύριες δραστηριότητες στο πάρκο περιλαμβάνουν επίσκεψη στις λαξευμένες στο βράχο εκκλησίες, ράφτινγκ και επίσκεψη σε σπηλιές.[5]