Καταγόταν από βαθιά θρησκευόμενη και αυστηρή μεγαλοαστική οικογένεια. Το αστικό και έντονης θρησκευτικής ευλάβειας περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε, διέπλασε έναν αυστηρά καθολικό άνθρωπο με συντηρητικές αρχές. Μετά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Μπορντώ ασχολήθηκε αποκλειστικά με την συγγραφή. Το πρώτο του έργο ήταν η ποιητική συλλογή Τα ενωμένα (σε προσευχή) χέρια (1909). Καθιερώθηκε ως μυθιστοριογράφος πρώτης σειράς με το έργο του Το φιλί στον λεπρό (1922) και έφτασε στο απόγειο με τον Κόμπο των εχιδνών. Έγραψε επίσης θεατρικά έργα, με σημαντικότερο τον Ασμοδαίο, και πολλά αυτοβιογραφικά. Το 1933 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
Καταδίκασε κάθε μορφής ολοκληρωτισμό, και κατά τη γερμανική κατοχή έγραφε για την Αντίσταση. Έγραψε ένα βιβλίο εξυμνητικό του στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ και υποστήριξε την ανεξαρτησία των γαλλικών αποικιών.
Ο Μωριάκ θεωρείται από πολλούς ο μεγαλύτερος Γάλλος μυθιστοριογράφος του 20ού αιώνα μετά τον Μαρσέλ Προυστ. Ανατέμνει ανελέητα την ανθρώπινη ψυχή. Τα έργα του είναι αυστηρά ψυχολογικά δράματα, με κλίμα αμείωτης έντασης, έλλειψη αγάπης και πάθη αρρωστημένα. Οι ήρωές του γεμάτοι μίση και απληστία. Υπάρχει βέβαια σε κάθε έργο του μια μορφή με συναίσθηση της αμαρτίας, πίστη στον Θεό και στην τελική σωτηρία, αλλά η γενική εικόνα είναι σκοτεινή. Αν και ο σημαντικότερος καθολικός συγγραφέας του 20ού αιώνα, κατηγορήθηκε από καθολικούς συγγραφείς για την απαισιοδοξία των έργων του και για το αντιδογματικό των απόψεών του.
Πολυγραφότατος και από τους πιο διαβασμένους συγγραφείς της εποχής του, ο Μωριάκ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1952. Γνωστά έργα του: Η ζωή του Χριστού, Τερέζα Ντεκερού, Μαύρος Άγγελος, Οι Οχιές, Η ερημιά του έρωτα, κ.ά.[1]
Ελληνική βιβλιογραφία
Η έρημος της αγάπης, Εμπειρία Εκδοτική Αθήνα 2017
Το τέλος της νύχτας, εκδόσεις Κονιδάρης, Αθήνα 1995
Η γεννήτρα, εκδόσεις Ευθύνη, Αθήνα 1993
Το φιλί των λεπρών, εκδόσεις Κονιδάρης, Αθήνα 1993
